Sancristía

A sancristía é, no cristianismo occidental, un cuarto en que se gardan os obxectos necesarios para a misa, por exemplo hostias sen consagrar, cálices, casulas, etc., polo que adoita estar pechada ao público. En especial é empregado polo párroco e demais oficiantes para as preparacións necesarias e para cambiarse antes e logo da misa. Está habitualmente ao cargo dun sancristán, e nela adoita conservarse o rexistro parroquial.

Sancristía da catedral de Brixen (Italia)

As sancristías teñen habitualmente unha pía especial (sacrarium) cuxo desaugadoiro vai directamente ao chan. Esta emprégase para lavar os lenzos empregados durante a celebración da misa e outros elementos empregados durante a comuñón.

Normalmente está situada dentro da igrexa, pero pode atoparse nun anexo ou nun edificio separado (como nalgúns mosteiros). Na maioría das igrexas antigas a sancristía atópase preto dun dos retablos laterais ou máis habitualmente detrás ou á beira do retablo maior. En igrexas máis modernas a sancristía atópase a miúdo noutro lado, como a entrada da igrexa.

Algunhas igrexas posúen máis dunha sancristía, cada unha das cales cunha función específica. A miúdo as sancristías adicionais son empregadas para o mantemento da igrexa e os seus obxectos.

Nas igrexas cristiás de Oriente emprégase a parte da igrexa onde se atopa o altar, separada polo Ikonostasis, polo que non existe a sancristía como tal.

Outros usos

Viticultura

A sancristía é a parte dunha adega onde se gardan os viños máis antigos e/ou os máis prezados. É moi común en adegas que fabrican viños olorosos e amontillados, de igual xeito tamén se atopan en localizacións moi concretas da provincia de León, en especial na zona de Valdevimbre, ao sur da mencionada capital.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Sancristía