Revolución de Zanzíbar
revolución en 1964 / From Wikipedia, the free encyclopedia
A Revolución de Zanzíbar (árabe: ثورة زنجبار) tivo lugar en 1964 e levou ao derrocamento do Sultán de Zanzíbar e o seu goberno principalmente árabe a mans de revolucionarios negros locais. Zanzíbar era un estado etnicamente diverso que constaba dunha serie de illas fronte a costa de Tanganica, ao que o Reino Unido lle concedera a independencia en 1963. Nunha serie de eleccións parlamentarias previas á independencia, a minoría árabe logrou manter o poder que tivera cando Zanzíbar era un territorio de ultramar de Omán. Frustrado pola baixa representación no Parlamento a pesar de gañar co 54% dos votos nas eleccións de xullo de 1963, o africano Partido Afro-Shirazi (PAS) na mañá cedo do 12 de xaneiro de 1964, dirixido por John Okello, o líder xuvenil (PAS) da á Pemba, mobilizou en torno a 600–800 revolucionarios na illa principal de Unguja (Illa de Zanzíbar). Logo de someter a policía do país e apropiarse das súas armas, os insurxentes dirixíronse a Cidade Zanzíbar, onde derrocaron o sultán e o seu goberno. Seguíronlle represalias contra civís árabes e do sur de Asia na illa; o número de mortos resultantes está en discusión, con estimacións que van dende varios centos ata os 20 000. O líder moderado do PAS Abeid Karume converteuse no primeiro presidente e xefe de Estado do país.
Revolución de Zanzíbar | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Parte de Guerra fría | |||||||||
Unguja e Pemba, as dúas illas principais de Zanzíbar. | |||||||||
| |||||||||
Belixerantes | |||||||||
Revolucionarios | Sultanato de Zanzíbar | ||||||||
Líderes | |||||||||
John Okello | Sultán Jamshid bin Abdullah Muhammad Shamte Hamadi | ||||||||
Forzas en combate | |||||||||
600-800 combatentes[1][2] | Forza Policial de Zanzíbar | ||||||||
Baixas | |||||||||
Os aparentes lazos comunistas do novo goberno preocuparon aos gobernos occidentais. Como Zanzíbar se encontraba dentro da esfera de influencia británica, o goberno británico elaborou unha serie de plans de intervención. Con todo, o temido estado comunista nunca se materializou, e debido a que os cidadáns británicos e estadounidenses foran evacuadas con éxito, estes plans non se puxeron en marcha. Mentres tanto, as potencias do bloque comunista como Alemaña Oriental e a Unión Soviética, xunto coa República Popular da China, crearon relacións de amizade co novo goberno mediante o recoñecemento do país e o envío de asesores. Karume tivo éxito na negociación de unión de Zanzíbar e Tanganica para formar a nova nación de Tanzania, un acto que os medios de comunicación contemporáneos xulgaron como un esforzo de evitar a subversión comunista de Zanzíbar. A revolución puxo fin a 200 anos de dominación árabe en Zanzíbar, e é conmemorada na illa cada ano con celebracións de aniversario e un día festivo.