Lenición
From Wikipedia, the free encyclopedia
A lenición é un conxunto de transformacións que se dan no paso do latín aos romances formada polas mudanzas que sufriron as consoantes duplas (que simplificaron -tt->-t-), as consoantes simples xordas (perden tensión e adoitan sonorizar -t->-d-) e as consoantes simples sonoras (que se debilitaron até desaparecer). Son varias as hipóteses baralladas tanto nas orixes da lenición como a propia cronoloxía.
A explicación (neogramática) clásica afirma que os fenómenos se daban de xeito illado: simplificaron as xeminadas (consoantes duplas), sonorizaron as xordas simples e fricativizáronse as oclusivas sonoras.