Estado borgoñón
From Wikipedia, the free encyclopedia
Cos termos Estado borgoñón ou Estados borgoñóns desígnanse a todas as posesións adquiridas polos duques de Borgoña e os seus herdeiros durante case dous séculos, entre 1363 e 1559.[1]
Localización | ||||
---|---|---|---|---|
Capital | Dijon | |||
Poboación | ||||
Lingua oficial | lingua latina | |||
Datos históricos | ||||
Creación | 1363 (Gregoriano) | |||
Disolución | 1559 (Gregoriano) | |||
Este Estado foi unha importante potencia na Baixa Idade Media e no Renacemento, e un exemplo de construción dun estado no século XV, pasando de ser un pequeno estado a constituír o primeiro e moderno reino creado en Occidente durante trescentos anos.
Subsistiu en Flandres no século XVI até a guerra dos Oitenta Anos.
Este conglomerado de territorios carecía dun título singular que expresara a idea de unidade política, pero de entre todos destaca o de duque de Borgoña, xa que o titular do ducado era o Grande Mestre e Xefe Soberano da Orde do Vélaro de Ouro,[2] de aí o feito de que, unha vez perdido o territorio propiamente ducal, se seguira mantendo o título, dado o seu prestixio.[3]