Denis Papin
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Denis Papin, nado en Blois o 22 de agosto de 1647 e finado arredor de 1712, foi un físico e inventor francés.
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xullo de 2016.) |
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 22 de agosto de 1647 Chitenay, Francia |
| Morte | 26 de agosto de 1713 (66 anos) Londres, Reino Unido |
| Educación | Université d'Angers (pt)  |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Física |
| Lugar de traballo | Marburgo Londres |
| Ocupación | matemático, profesor universitario, enxeñeiro, inventor, físico, médico |
| Empregador | Universidade de Cambridge |
| Membro de | |
| Profesores | Christiaan Huygens |
| Familia | |
| Parentes | Isaac Papin, curmán entregue Nicolas Papin, tío |
| Premios | |
| |
| Descrito pola fonte | Dictionary of National Biography, 1885–1900 (en) Enciclopedia de Otto Allgemeine Deutsche Biographie (pt) |
 | |
Denis Papin naceu no seo dunha familia protestante. Sábese moi pouco da súa infancia e mocidade pero como a educación en Blois estaba a cargo dos xesuítas suponse que foi alí onde recibiu as primeiras leccións de Matemáticas. En 1660 ou 1661 comezou estudos de Medicina en Angers -segundo algúns en París- e xa doutor trasladouse a París para exercer a Medicina ocupando o seu tempo libre no estudo da Física.
Huygens trasladouse en 1670 á corte de Lois XIV para presidir a Academia das Ciencias francesa chamado por Colbert quen anos antes, en 1666, a fundara. Huygens tomou ao seu cargo dous axudantes, Leibniz e Papin, este último ao que puido coñecer na universidade de Angers ou, con máis probabilidade, foi presentado a Huygens pola esposa de Colbert, natural de Blois e coñecida por facer uso da súa influencia para axudar aos seus paisanos. Os dous axudantes trabaron naquel tempo unha amizade que se prolongaría o resto das súas vidas.
En 1674 Huygens entregou na imprenta de París Les nouvelles expériences sur le vide, avec la description des machines qui servent à les faire (As novas experiencias co baleiro coa descrición de máquinas que serven para logralo) traballo que se publicou o ano seguinte asinado por Huygens e Papin nas Transaccións Filosóficas en Londres. En devandito traballo modificábase a bomba de aire de Otto von Guericke transformándoa nun rudimentario «motor de explosión».
.jpg)
Na primavera de 1675 Papin abandonou Francia e dirixiuse a Londres cunha carta de recomendación de Huygens para Boyle. A política relixiosa de Lois XIV -iniciada coa invasión de Holanda en 1672- que culminou coa revogación do Edicto de Nantes, promulgado en 1598 por Henrique IV e que garantía a protección dos protestantes franceses, impediu que Papin volvese pisar chan francés. Segundo Boyle, Papin dirixiuse a Inglaterra para dedicarse aos seus estudos favoritos, mais o máis probable é que se vise impelido ao exilio aínda antes da revogación do Edicto pola crecente persecución relixiosa que sufrían os protestantes.
A través de Boyle entrou a traballar como titor na casa dun amigo de Oldenbourg, primeiro Secretario da Royal Society. Os anos seguintes traballou primeiro no laboratorio de Boyle no desenvolvemento dunha arma de aire comprimido e no perfeccionamento da bomba sen carga e posteriormente ás ordes de Hooke, quen sucedera a Oldenbourg. O 16 de decembro de 1680 foi elixido membro da Royal Society a instancia de Boyle e ao ano seguinte presentou ante esta institución a súa marmita, a primeira ola a presión, que incorporaba unha válvula de seguridade, que aínda que é probable que se utilizase con anterioridade con algún outro propósito foi Papin quen primeiro a empregou para controlar a presión do vapor.
En 1682 marchou a Italia para traballar como Director de Experimentos na Academia que a semellanza da Royal Society fundara Ambrose Sarotti en Venecia pero tralo fracaso da aventura por problemas financeiros retornou a Londres en 1684, de novo á Royal Society. En 1687 presentou unha das súas invencións consistente na transmisión neumática da enerxía a grandes distancias, mais non quedou satisfeito co resultado dos seus experimentos e ese mesmo ano aceptou o cargo de profesor de Matemáticas en Marburg (Alemaña) que lle ofreceu Carlos Augusto, Gran Conde [Landgraf, lat. Comes Magnus ou Comes Principalis] de Hesse-Kassel, para o que traballaría en Kassel uns anos tras abandonar o ensino en 1695. Ese ano publicou unha recompilación dos seus inventos De novis quibusdam machinis dedicando capítulos separados da obra a distintos nobres alemáns coa perspectiva de conseguir fondos sen demasiado éxito.
As súas invencións máis importantes, ademais da marmita, chegarían na época que transcorreu en Alemaña. Alí desenvolveu para o Conde un submarino, unha catapulta, unha máquina para elevar a auga, e outras invencións, pero Carlos Augusto envolvido en guerras non andaba sobrado de fondos e non podía proporcionarlle a Papin o diñeiro necesario para os seus gastos e tras cada demostración dun invento perdía o interese e volvía aos seus asuntos.
En 1690 presentou a súa primeira máquina de émbolo na que substituíu o explosivo utilizado por Huygens por vapor de auga para lograr mediante a súa condensación o «perfecto baleiro» e en 1707 presentou o seu «Novo xeito de elevar a auga pola forza do lume» en alusión ao traballo de Thomas Savery publicado en 1705 e que pretendía perfeccionar.
Permaneceu en Alemaña até 1707 cando en contra da opinión de Leibniz retornou a Inglaterra. Con todo a situación que se atopou alí era moi distinta da de dúas décadas antes. Boyle falecera e a presidencia da Royal Society estaba ocupaba por Isaac Newton ante o cal a súa amizade con Leibniz non era a mellor carta de presentación.
A última noticia que se ten de Papin é unha carta escrita a Hans Sloane datada o 23 de xaneiro de 1712. Segundo algunhas fontes Papin puido trasladarse con posterioridade a Alemaña e falecer alí entre 1714 e 1716 pero é dubidoso que puidese facerse co diñeiro necesario para custear a viaxe de volta.
.png)
Nouvelle manière pour lever l'eau par la force du feu. Kassel, Jacob Estienne, 1707.
O título da publicación —Nova maneira de elevar a auga por medio do lume— alude ao traballo publicado dous anos antes por Thomas Savery.
Dimensións xerais da máquina:
O xerador de vapor (A) ou «retorta» -como o chama Papin polo seu parecido co instrumento químico dese nome- ten un diámetro máximo de 20 ou 21" (508 ou 533,4 mm) e unha altura de 26" (660 mm) cun volume total en torno a 150 litros. A retorta ten un tubo (C) na parte superior polo que se fornece a auga e que está durante a operación da máquina pechado pola válvula que permite, desprazando o peso, regular a presión do vapor no interior da retorta. Un segundo tubo comunica a retorta a través da billa E co cilindro.
O conxunto está encerrado nunha obra de ladrillo que diminúe as perdas de calor. O aire quente da combustión evacuase pola parte superior do forno mantendo quente a retorta e o tubo (B) de alimentación da bomba. A bomba ten un diámetro de 20" e unha carreira de 16" (406 mm) co que en cada embolada desprázanse 200 libras de auga (uns 90 litros). A través de G introdúcese a auga de alimentación.
O pistón (F) é oco para que flote na auga e no seu centro ten un oco cilíndrico (I) cuxo propósito é habilitar o espazo necesario para poder introducir unhas barras de aceiro a lume que manteñan o vapor quente. Desde un punto de vista mecánico o pistón non é tal senón un mero separador de auga e vapor cuxo propósito é evitar a condensación do vapor de modo que o funcionamento da bomba non é esencialmente distinto daquel descrito por Herón de Alexandría no que o aire quente presionaba a superficie libre de auga.
Funcionamento
O ciclo da máquina de dúas etapas contrólase mediante as billas E e n e as válvulas automáticas S e T.
A auga do depósito elevado pode utilizarse para mover unha roda (como calquera muíño hidráulico) ou ben para alimentar as fontes do palacio.
 |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Denis Papin |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
