Bolómetro
From Wikipedia, the free encyclopedia
Un bolómetro (do grego: βολόμετρον "bolometron", ou medidor (-μετρον) de cousas lanzadas (βολο-)) é un instrumento científico empregado para medir a cantidade total de radiación electromagnética que emite un obxecto en tódalas lonxitudes de onda. A medición faise recollendo unha medida da temperatura por un detector iluminado pola fonte emisora a estudar.
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde abril de 2014.) |
Foi inventado polo astrónomo estadounidense Samuel Pierpont Langley arredor do ano 1880, para o estudo da radiación infravermella do Sol.
A magnitude bolométrica dunha estrela é a súa luminosidade na totalidade do espectro electromagnético.