Semityske talen
From Wikipedia, the free encyclopedia
De Semityske talen, foarhinne ek wol de Syro-Arabyske talen neamd, foarmje in taalfamylje wêrfan't de talen sprutsen wurde yn it Midden-Easten, Noard-Afrika, de Hoarn fan Afrika en op Malta. De namme fan 'e groep ferwiist nei de Bibelske persoan Sem, ien fan 'e soannen fan Noäch, dy't de stamfaar fan 'e Middeneastlike folken wurden wêze soe. Der binne sa'n 107 Semityske talen, de útstoarne talen ynbegrepen. De noch libbene talen fan 'e famylje telle anno 2018 wrâldwiid mear as 350 miljoen memmetaalsprekkers. De grutste talen binne it Arabysk (eins in dialektkontinuum dat bestiet út in grut tal ferskillende sprektalen), Amhaarsk, Tigrinja, Hebriuwsk, Tigreesk, Arameesk-Assyrysk en Malteesk. Under de Semityske talen binne guon fan 'e ierst (skriftlik) oerlevere talen út 'e minsklike skiednis, lykas it Akkadysk. Oare tige ynfloedrike útstoarne Semityske talen binne it Fenisysk, Arameesk, Syrysk en Geëz.
Semityske talen | ||
algemien | ||
oare namme(n) | Syro-Arabyske talen | |
lokaasje | Midden-Easten, Noard-Afrika, Hoarn fan Afrika, Malta | |
tal talen | ±107 (ynkl. deade talen) | |
tal sprekkers | >350 miljoen (2018) | |
taalbesibskip | ||
taalfamylje | Afro-Aziatyske talen | |
subgroepen | ● Eastsemitysk † ● Westsemitysk | |
taalkoades | ||
ISO 639-5 | sem |