Ryksdeibrânferoardering
From Wikipedia, the free encyclopedia
De Ryksdeibrânferoardering (Dútsk: Reichstagbrandverordnung) of folút Feroardering fan de Rykspresidint ta Beskerming fan Folk en Steat (Verordnung des Reichspräsidenten zum Schutz von Volk und Staat) wie in feroardering op 28 febrewaris 1933, dy't ynsteld waard nei oanlieding fan de Ryksdeibrân in dei earder. De Nederlânske kommunist Marinus van der Lubbe waard troch de nazys dêrfan beskuldige en hy soe help fan de kommunisten krigen hawwe. De feroardering stelde wichtige boargerrjochten, sa't dy yn de Grûnwet fan Weimar steane, bûten wurking. De nazys koene dêrtroch harren politike tsjinstanners oppakke en publikaasjes, dy't tsjin it nasjonaalsosjalisme rjochte wie, ferbiede. Dizze feroardering wurdt mei de Machtigingswet fan 24 maart 1933 sjoen as in stap nei de ein fan de demokrasy fan de Weimarrepublyk en de folsleine machtsoername troch Adolf Hitler.