Antibioatikum
From Wikipedia, the free encyclopedia
It klassike begrip antibioatikum bestiet út stoffen fan organyske oarsprong dy't sykteferwekkers (benammen baktearjes yn it lichem) bestride, soks neist gemoterapeutika, stoffen dy't troch de mins op syntetyske wize makke binne. Tsjintwurdich wurdt dat ûnderskied net mear makke en wurdt by alle stoffen dy 't oan minsk en bist tatsjinne wurde kinne om bakteriële ynfeksjes te bestriden sprutsen oer antibioatika. Mei de term gemoterapeutika wurde tsjintwurdich spesifyk anty-kankermiddels bedoeld, de sytostatika. Middels dy't sykteferwekkers deadzje dy't net yn it lichem mar op de hûd of op bygelyks wurkblêden sitte, wurde desinfektantsia of antiseptika neamd.
Der binne twa wichtige groepen antibioatika: de bakteriside of baktearjedeadzjende, en de bakteriostatyske of baktearjeremjende, dy't de groei foarkomme. Foar in bakteriside wurking (bg. by penisillinen) is groei fan de baktearje soms needsaaklik. Soksoarte middels kinne, alteast teoretysk besjoen, better net mei in antibioatikum út de bakteriostatyske groep (lykas de tetrasyklinen) kombinearre wurde.