From Wikipedia, the free encyclopedia
دو ۴۰۰ متر بامانع یکی از رشته‌های دو بامانع است که از المپیک ۱۹۰۰ در بخش مردان و از ۱۹۸۴ در بخش زنان برگزار می‌شود.
| دو و میدانی ۴۰۰ متر بامانع | |
|---|---|
 تصویری از دو ۴۰۰ متر بامانع زنان، ژوئیهٔ ۲۰۰۵ | |
| رکورد مردان | |
| جهانی |  کِوین یانگ: ۴۶٫۷۸ (۱۹۹۲) |
| المپیک | کِوین یانگ: ۴۶٫۷۸ (۱۹۹۲) |
| رکورد زنان | |
| جهانی |  یولیا پچونکینا: ۵۲٫۳۴ (۲۰۰۳) |
| المپیک |  ملانی واکر: ۵۲٫۶۴ (۲۰۰۸) |
در این رشته دوندگان می‌بایست مسافت ۴۰۰ متر را که در آن ۱۰ مانع قرار دارد در کوتاه‌ترین زمان ممکن بدوند. فاصلهٔ موانع از یکدیگر ۳۵ متر و فاصلهٔ اولین مانع با خط شروع ۴۰ متر است. موانع به گونه‌ای نصب شده‌اند که در صورت برخورد، به روی زمین می‌افتند. برخورد دوندگان با مانع خطا نیست، اما دوندگان سعی می‌کنند با موانع برخورد نکنند، زیرا برخورد با آن‌ها باعث کاهش سرعت‌شان می‌شود.
رکورد جهان و المپیک مردان توسط کوین یانگ آمریکایی با ۴۶٫۷۸ ثانیه در بازی‌های ۱۹۹۲ بارسلون به ثبت رسیده‌است.
رکورد جهانی ۴۰۰ متر بامانع زنان برابر با ۵۲٫۳۴ ثانیه و در اختیار یولیا پچونکینا از روسیه است که در سال ۲۰۰۳ به ثبت رسید. رکورد المپیک در بخش زنان هم در بازی‌های ۲۰۰۸ پکن به ثبت رسید و اندکی آهسته‌تر است، با زمان ۵۲٫۶۴ ثانیه در اختیار ملانی واکر جامائیکایی است.[1]
این رشته به ترکیبی از سرعت، استقامت بدنی، تکنیک عبور از مانع، تمرکز و هشیاری بالا نیاز دارد. به‌طور کلی، در سطح اول جهان، مسابقات ۴۰۰ متر بامانع در مقایسه با ۴۰۰ متر عادی در بخش مردان حدود ۳ ثانیه و در بخش زنان حدود ۴ ثانیه بیشتر طول می‌کشد. ادوین موزز آمریکایی با دو قهرمانی در المپیک (۱۹۷۶ و ۱۹۸۴) و دو بار قهرمانیِ جهان، پرافتخارترین ورزشکار این رشته‌است.
مهدی پیرجهان با زمان ۴۹٬۳۳ ثانیه رکورددار این رشته در ایران است.[2][3][4]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
