یواساس انترپرایز (سیویان-۶۵)
From Wikipedia, the free encyclopedia
یواساس انترپرایز (سیویان-۶۵) نخستین ناو هواپیمابر اتمی جهان بود که با نام مستعار «بیگای» نیز شناخته میشد. این ناو بلندترین از نوع خود میباشد. این ناو در ۱ سپتامبر ۲۰۱۲، پس از ۵۱ سال خدمت در ارتش آمریکا بازنشستهشدهاست.[1] دلیل این موضوع پایان عمر رآکتور هستهای و هزینه های بالای نگهداری آن بود. انترپرایز بزرگترین ناو هواپیمابر جهان است که با سوخت هستهای کار میکرد.[2] طول این شناور ۳۴۲ متر بود و در سال ۱۹۵۲ با هزینه ۴۵۱ میلیون دلار ساخته شد. حدود ۴۶۰۰ نفر از جمله ۲۵۰ خلبان در این شناور جنگی مستقر بودند.
یواساس انترپرایز (سیویان-۶۵) | ||
---|---|---|
یواساس انترپرایز (سیویان-۶۵) در حال رفتن به سمت اقیانوس اطلس |
||
اطلاعات کلی | ||
برگرفته از نام | ناو یو اس اس اینتر پرایز | |
نوع کشتی | ناو هواپیمابر | |
کلاس | انتر پرایز | |
کشور سازنده | ایالات متحده آمریکا | |
تاریخ به آب اندازی | ۲۲ سپتامبر ۱۹۶۰ | |
ورود به ناوگان | ۲۵ نوامبر ۱۹۶۱ | |
مشخصات | ||
طول کشتی | ۱٬۱۲۳ فوت (۳۴۲ متر) | |
پهنای بدنه | ۱۳۲٫۸ فوت (۴۰٫۵ متر) ۲۵۷٫۲ فوت (۷۸٫۴ متر) | |
ارتفاع ستون | ۳۹ فوت (۱۲ متر) | |
بارگیری استاندارد | ۹۴٬۷۸۱ تن | |
ضخامت زره دور کشتی | - | |
ضخامت زره عرشه کشتی | - | |
زره برج جنگافزار | - | |
سرعت | ۳۳٫۶ گره دریایی | |
جنگافزارها | ||
توپخانه | ۴ توپ قدرتمند بخار | |
جنگ الکترونیک | AN/SLQ-32 Mark 36 SRBOC | |
سرنوشت | ||
قوای پیشبرنده این ناو هواپیمابر را هشت رآکتور اتمی وستینگهاوس تأمین میکرد و حداکثر سرعت آن به ۶۲ کیلومتر بر ساعت میرسید. راکتورهای آن از نسل اول راکتورهای اتمی بود که قابلیت بازیافت و خارج نمودن از این ناو را نداشت و همین موضوع سبب اوراق کردن این ناو در سال ۲۰۱۶ گردید. انترپرایز در بسیاری از جنگها از جمله جنگ آمریکا علیه عراق در سالهای ۱۹۹۱ و ۲۰۰۳ مشارکت داشت. این ناو به وزن ۸۵ هزار تن به همراه شناورهای نظامی همراهش در میان تدابیر شدید امنیتی روز ۱۶ فروردین ۱۳۹۱ از کانال سوئز به مقصد خلیج فارس عبور کرد.[3] و در ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۱ از خلیج فارس خارج شد[4]
درخواستهایی برای تبدیل این ناو جنگی به موزه مطرح شده بود اما بعد از محاسبه هزینه نگهداری از رآکتور هستهای آن، این اقدام غیرممکن ارزیابی شد.[3] سرانجام ناو یو اس اس انترپرایز روز شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۱ به خدمت قابل توجه ۵۱ ساله خود در نیروی دریایی آمریکا، طی یک مراسم تشریفاتی که در ایستگاه نیروی دریایی نورفولک در ایالت ویرجینیا برگزار شد، پایان بخشید.[5]