کارکردگرایی (فلسفه ذهن)
From Wikipedia, the free encyclopedia
کارکردگرایی یکی از رویکردها در فلسفه ذهن است. ایده اصلی در این رویکرد آن است که حالتهای ذهنی (باورها، خواستها، احساس درد داشتن و ...) فقط از طریق نقش کارکردی خود ایجاد میشوند- یعنی همان روابط علی و معلولی با سایر حالتهای ذهنی، ورودیهای حسی و خروجیهای رفتاری هستند.