چشمه
From Wikipedia, the free encyclopedia
برای دیگر کاربردها، چشمه (ابهامزدایی) را ببینید.
چِشمِه (به انگلیسی: spring) به آبهای زیر زمینی که خود به خود به سطح زمین راه پیدا میکنند گفته میشود. در زبان پهلوی، چَشمَگ یا چِشمَک، نقطهای است که آب سفره آب به سطح زمین بیرون زند و روان یا جمع شود. در زمینشناسی چشمه یک جزء هیدروسفر است. چشمه محل تلاقی سفرههای زیرزمینی با سطح زمین است. بسته به ثبات منبع آب، یک چشمه میتواند موقتی، دائمی یا خودجوش (آرتزین) باشد. در محل ظهور چشمه گاه حوضچه ها یا نهر هایی پدید میآیند.
از انواع چشمهها میتوان از چشمه آب گرم و چشمه آب معدنی نام برد.
در برخی زمینهای ماسهای و مسطح، مانند زمینهای هلند، آبهای زیرزمینی از نقاطی نزدیک به هم به روی زمین میجوشد که یه این پدیده، چشمههای نشتی گفته میشود.
آب چشمهها به دلیل عبور از بین کارستها و ماسهها معمولاً زلال، گوارا و قابل شرب هستند.