پیوریتنها
فرقه مسیحی / From Wikipedia, the free encyclopedia
پیوریتنها (به انگلیسی: Puritans) یا پاکدینان گروهی از پروتستانهای اصلاح شده انگلیسی در سدههای شانزدهم و هفدهم میلادی بود که پشتیبان پالودن کلیسای انگلستان از هر گونه رسم کاتولیک رومی بودند و اعتقاد داشتند که کلیسای انگلستان تنها بهطور جزئی اصلاح شده است. پیوریتنیسم به این معنا از سوی برخی از بازگشت روحانیون تبعید شده در دورهٔ ماری اول، کوتاه مدتی پس از بهتخت نشستن الیزابت یکم انگلستان در سال ۱۵۵۸ به عنوان جنبشی فعال در درون کلیسای انگلستان، بنیان نهاده شد. پیوریتنها نقش مهمی در تاریخ انگلیسی و تاریخ اولیه آمریکا، به ویژه در دوران تحت الحمایه داشت.
پیوریتنها گروهی بودند که پس از توافق اصلاح دین در آغاز پادشاهی الیزابت یکم، در پی زدودن کلیسای انگلستان از بازمانده نشانههای پاپ و هر چه به کلیسای کاتولیک امکان نفوذ میداد، بودند. پیوریتنها در سده ۱۷ میلادی به پافشاری خود بر اخلاق و جدیت خود در دین آوازه داشتند و همین، همه شیوه زندگی آنها را شکل داد. آنان برای ساخت الگوی زندگی خود برای همهٔ جهان، در پی اصلاح کلیسا بودند. تلاش آنان برای تغییر میهن به دومین جنگ داخلی انگلستان دامن زد و هم به پایهگذاری نوآبادها در آمریکا انجامید.[1]
پیوریتنها از گستردگی محدود اصلاحات انگلستان و تحمل کلیسای انگلستان در مورد اعمال خاص مرتبط با کلیسای کاتولیک روم ناراضی بودند. آنها با گروههای مذهبی مختلفی که از خلوص بیشتر عبادات و پرهیزکاری، و همچنین تقوای شخصی و گروهی حمایت میکردند، همسو میبودند. پیوریتنها الهیات میثاقی را پذیرفتند و از این نظر کالوینیست بودند (همانطور که بسیاری از مخالفان قبلی آنها بودند). در سیاست کلیسا، یک اصلاح (تصفیه) یکنواخت در کلیسای تأسیس شده برای ایجاد یک ملت خداپسند درخواست شد، در حالی که دیگران طرفدار جدایی یا پایان هر کلیسای دولتی بودند بهطور کامل خواهان کلیساهای خودمختار بودند. این اندیشههای مستقل پیوریتانیسم در دهه ۱۶۴۰، زمانی که حامیان یک سیاست پروتستانی در مجلس وست مینستر قادر به ایجاد یک کلیسای ملی جدید انگلیسی نبودند، برجسته شدند.