پلیاتیلن
From Wikipedia, the free encyclopedia
پلیاتن یا پلیاتیلن رایجترین پلاستیکی است که امروزه مورد استفاده قرار میگیرد و معمولاً به اختصار PE نوشته میشود. پلیاتیلن نوعی پلیمر است که در درجه اول در صنعت بستهبندی جهت تولید اقلامی از قبیل کیسههای پلاستیکی، فیلمهای پلاستیکی، ژئوممبران و ظروف از جمله بطریها و غیره استفاده میشود. در سال ۲۰۱۷، در جهان سالانه بیش از ۱۰۰ میلیون تن رزین پلیاتیلن تولید میشود که ۳۴٪ از کل بازار پلاستیکها را تشکیل میدهد.[1][2][3]
پلیاتیلن | |
---|---|
شناساگرها | |
شماره ثبت سیایاس | ۹۰۰۲-۸۸-۴ Y |
KEGG | C19503 Y |
MeSH | Polyethylene |
به استثنای جایی که اشاره شدهاست در غیر این صورت، دادهها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شدهاند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |
Infobox references | |
|
اتیلن (C2H4) یک مولکول پایدار با دو اتم کربن و یک پیوند دوگانه است. پلی اتیلن (PE) از واکنش چندین مولکول اتیلن در حضور کاتالیزور برای شکستن پیوند دوگانه و اتصال اتمهای کربن به یک زنجیره ساخته میشود. هرچه این زنجیره بلندتر باشد، وزن مولکولی بالاتر است.[4] بسیاری از انواع پلیاتیلن شناخته شدهاست که اکثر آنها دارای فرمول شیمیایی هستند. پلیاتیلن معمولاً مخلوطی از پلیمرهای اتیلن مشابه با مقادیر مختلف n است.
پلیاتیلن در انواع چگالی کم و چگالی بالا وجود دارد: پلیاتیلن با چگالی کم با استفاده از فشارهای بسیار بالا (۱۰۰۰–۵۰۰۰ اتمسفر) و دمای بالا (۵۲۰ کلوین) اکسترود میشود،[5] در حالی که پلیاتیلن چگالی بالا با استفاده از فشار کم (۶–۷ اتمسفر) و دمای پایین (۳۳۳–۳۴۳ کلوین) اکسترود میشود. پلیاتیلن معمولاً گرمانرم است، اما میتوان آن را طوری تغییر داد که گرماسخت باشد، به عنوان مثال، پلیاتیلن پیوند متقابل نوعی پلیاتیلن گرماسخت است.