آنتیژن لوکوسیت انسانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
آنتیژن لوکوسیت انسانی[1][2] (به انگلیسی: Human leukocyte antigen) یا مجموعه سازگاری بافتی اصلی (major histocompatibility complex (MHC))
MHC کلاس ۱: هترودایمر پروتئینی، در غشای تمام سلولهای هسته دار بدن حاضر است (جز بافتهایی نظیر قرنیه و استخوان) و آنتیژنهای پپتیدی کوچک (به طول ۸–۹ اسید آمینه) با منشأ درون سلولی را عرضه میکند. آنتیژنهای با منشأ درونی شامل پروتیئینهای خودی، توموری/ سرطانی و پروتئینهای ویروسی ساخته شده در سلولهای آلوده با ویروس هستند. این پپتیدهای کوچک محصول دو مرحله برش آنزیمی ابندا در پروتئازومهای سیتوپلاسمی و سپس توسط پپتیداز غشای شبکه اندوپلاسمی هستند که پس از اتصال به MHC کلاس ۱ در شبکه اندوپلاسمی روی سطح تمام سلولهای بدن عرضه میشوند.
MHC کلاس ۲: هترودایمر پروتئینی، تنها بر روی غشا سلولهای حرفه ای عرضهکننده آنتیژن نظیر سلولهای B و T، ماکروفاژها و سلولهای دندریتیک دیده میشود. پس از تخریب آنتیژنهای خارجی در اندوزوم/ فاگوزومها بخشهایی از این آنتیژنها به MHC کلاس ۲ وصل شده و روی سطح غشا عرضه میکند.