هضم بیهوازی
From Wikipedia, the free encyclopedia
هضم بیهوازی (انگلیسی: Anaerobic digestion) تجزیه میکروبی مواد آلی در غیاب اکسیژن است که نتیجهٔ این فرایند، تولید متان و مواد تثبیت شده میباشد. هضم بیهوازی دارای سه مرحله، پیش تصفیه، هضم و پس تصفیه است. باکتریهای تخمیرکننده، تولیدکننده H2 (کاهنده پروتون) و متانزا سه گروه عمده میکروارگانیسمهای فعال در این فرایند هستند. هضم بیهوازی در مقایسه با کمپوست هوازی، یک تولیدکننده انرژی خالص است. در هضم بیهوازی ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلو وات ساعت در هر تن زبالهٔ تر انرژی تولید میشود، در حالیکه در کمپوست هوازی ۷۵۰–۵۰۰ کیلووات ساعت انرژی برای تصفیه هر تن زبالهٔ تر مصرف میشود. در هضم بیهوازی مواد زائد جامد فسادپذیر، بهرهدهی متان بین ۰٫۲ تا ۰٫۵ متر مکعب بر هر کیلوگرم جامدات فرار افزوده شدهاست. در یک مطالعهٔ موردی، از یک رآکتور با حجم ۲۲ لیتر برای هضم مواد زائد جامد فسادپذیر با درصد بالای TS و زمان ماند ۱۵ تا ۲۰ روز استفاده شدهاست. رآکتور بهوسیلهٔ یک کویل که آب گرم در آن جریان داشت، گرم میشد، بهطوریکه دمای درون هاضم در محدودهٔ ۳۳ تا ۳۷ درجه سانتیگراد نگهداری میشد. در این مطالعه تولید گاز ۲۵۰۰ تا ۹۴۰۰ لیتر بر هر متر مکعب رآکتور در روز و بهرهدهی متان بین ۰٫۲۳ تا ۰٫۶۷ متر مکعب متان به ازای هر کیلوگرم جامدات فرار و کاهش مواد آلی بیش از ۵۰٪ به دست آمد.
این مقاله ممکن است برای مطابقت با استانداردهای کیفی ویکیپدیا نیازمند بازنویسی باشد. (ژوئیه ۲۰۱۵) |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. (ژوئیه ۲۰۱۵) |