نیکیتا خروشچف
چهارمین رهبر اتحاد جماهیر شوروی / From Wikipedia, the free encyclopedia
نیکیتا سرگییویچ خروشچُف (به روسی: Ники́та Серге́евич Хрущёв) (به انگلیسی: Nikita Sergeyevich Khrushchev) (زادهٔ ۱۵ آوریل ۱۸۹۴ – درگذشتهٔ ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۱) سیاستمدار اهل شوروی بود که در طی بخشی از جنگ سرد، رهبری اتحاد جماهیر شوروی را به عنوان دبیر اول حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۴ بر عهده داشت؛ او همچنین در حدفاصل سالهای ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۴، نخستوزیر اتحاد شوروی بود و ریاست شورای وزیران را بر عهده داشت. خروشچف در دوران مسئولیتش، مواردی از جمله استالینزدایی اتحاد جماهیر شوروی، حمایت از پیشرفت و توسعهٔ برنامه فضایی شوروی و چندین اصلاحات نسبتاً لیبرال در زمینهٔ سیاست داخلی را پیگرفت. اعضای حزب کمونیست شوروی، در سال ۱۹۶۴ خروشچف را از قدرت برکنار کردند و لئونید برژنف را به عنوان دبیر اول حزب کمونیست شوروی و آلکسی کاسیگین را به عنوان نخستوزیر شوروی جایگزین وی کردند.
نیکیتا خروشچف | |
---|---|
Никита Хрущёв | |
دبیرکل حزب کمونیست | |
دوره مسئولیت ۱۴ مارس ۱۹۵۳ – ۱۴ اکتبر ۱۹۶۴ | |
پس از | ژوزف استالین (به عنوان دبیرکل) |
پیش از | لئونید برژنف |
هفتمین نخستوزیر اتحاد جماهیر شوروی | |
دوره مسئولیت ۲۷ مارس ۱۹۵۸ – ۱۴ اکتبر ۱۹۶۴ | |
رئیسجمهور | کلیمنت ووراشیلوف لئونید برژنف آناستاس میکویان |
معاون اول | فهرست
|
پس از | نیکلای بولگانین |
پیش از | آلکسی کاسیگین |
دبیر اول حزب کمونیست اوکراین | |
دوره مسئولیت ۲۶ دسامبر ۱۹۴۷ – ۱۶ دسامبر ۱۹۴۹ | |
پس از | لازار کاگانویچ |
پیش از | لئونید ملنیکوف |
دوره مسئولیت ۲۷ ژانویه ۱۹۳۸ – ۳ مارس ۱۹۴۷ | |
پس از | استانیسلاو کوسیور |
پیش از | لازار کاگانویچ |
اطلاعات شخصی | |
زاده | نیکیتا سرگییویچ خروشچف ۱۵ آوریل ۱۸۹۴ کالینوکا، استان کورسک، امپراتوری روسیه |
درگذشته | ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۱ (۷۷ سال) بیمارستان بالینی مرکزی، مسکو، روسیه شوروی، اتحاد جماهیر شوروی |
آرامگاه | گورستان نووودویچی، مسکو |
شهروند | شوروی |
حزب سیاسی | حزب کمونیست اتحاد شوروی (۱۹۶۴–۱۹۱۸) |
همسر(ان) |
|
فرزندان | ۵
|
محل تحصیل | آکادمی صنعتی |
جایزهها | |
امضا | |
خدمات نظامی | |
وفاداری | اتحاد جماهیر شوروی |
خدمت/شاخه | ارتش سرخ |
سالهای خدمت | ۱۹۴۵–۱۹۴۱ |
درجه | سپهبد |
فرمانده | نیروهای مسلح شوروی |
جنگها/عملیات | جنگ جهانی دوم |
او پس از رسیدن به رهبری حزب کمونیست در کنگرهٔ این حزب سخنرانی کرد و جنایات دوران استالین را محکوم کرد.