نژادپرستی در ایران
From Wikipedia, the free encyclopedia
نژادپرستی یا تبعیض نژادی در ایران به علت عدم آگاهیبخشی، باعث ایجاد تبعیض گسترده در شکل بردهداری مدرن یا نادیده گرفتن سایر گروهها از سوی حکومت و جامعه در ایران شدهاست. نگاههای برتریجویانه در آثار برخی از نویسندگان ایرانی، دیده شدهاست.
بر اساس اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد، دولتها باید اقدامات مقتضی را انجام دهند تا در صورت امکان، افراد متعلق به اقلیتها، فرصت کافی برای یادگیری زبان مادری خود یا آموزش به زبان مادری خود را داشته باشند، و بتوانند در اماکن خصوصی و عمومی بدون هیچ محدودیت یا تبعیضی از آن استفاده کنند. در این مقاله سیاستهای دولت ایران در قبال زبانهای محلی مورد بررسی قرار گرفتهاست.
نژادپرستی در تعریف قدیمی آن مبتنی بر فرض نابرابری جنس بشر از لحاظ بیولوژیک است و نتیجه آن، نسبت دادن پیشرفت یا عقب ماندگی ملتها به خصوصیات ژنتیکی که غیرقابل تغییر هستند، است. اما با تحقیقات و مطالعات زیستشناسی و مردمشناسی جدید، تفاوتهای بیولوژیکی از نظر برتری یا ذات متفاوت از دیدگاه علم رد و به تدریج مفهوم نژاد در جهان علم بیاعتبار شد.
نژادپرستی به صورت کلی به معنای اعتقاد بر این است که رفتارهای شخص، ناشی از ویژگیهای ارثی و ثابتی است که در آن فرد از پیوندگیری خود با زمینههای نژادیاش تأثیر گرفته و سپس هر یک از این صفات متمایز در رابطه با برتر یا پستتر دانستن او ارزشگذاری شود، این نگاه خود دلیل تفکری اجتماعی است که در آن گروهی از افراد برتر از دیگران دانسته میشوند که خود نتیجهٔ برآشفتگیهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی زیادی میتواند باشد و قدرت را در دست گروههایی خاص قرار میدهد و در عین حال دیگران را از آن محروم میکند. و از نظر نژادی به اعمال این تبعیضها نسبت به ایرانیان آفریقاییتبار و مردم عرب ظهور پیدا کردهاست. به علاوه تبعیض علیه ملیتها در قالب افغانستیزی مورد بررسی قرار گرفتهاست.