نرجس
همسر حسن عسکری و مادر حجت بن الحسن From Wikipedia, the free encyclopedia
نرجس، نرگس یا مِلیکا در باور شیعه، نام همسر حسن عسکری، یازدهمین امام شیعیان دوازده‌امامی است. منابع نام‌های گوناگونی را برای او گزارش کرده‌اند که از میان آنها، نام‌های صیقل، نرجس، جدّه، ملیکا و سوسن مشهورترین نام‌هاست. نامدارترین کنیه‌های وی ام محمد و ام قائم، و مشهورترین لقب‌های وی سیدة الاماء و نرگس‌خاتون است.
نرجس | |
|---|---|
نرجس خاتون | |
 تایپوگرافی از عبارت «السیدة نرجس والدة امام المهدی» | |
| درگذشت | ۲۶۰ ه.ق |
| مدفن | سامرا، حرم عسکریین ۳۴٫۱۹۸۷۸°شمالی ۴۳٫۸۷۳۳۸°شرقی |
| عنوان | سیدة، خاتون، سیدة الاماء، خیرالاماء |
| همسر | حسن عسکری |
| فرزندان | حجت بن الحسن (به باور شیعیان) |
دربارهٔ نسب او به جهت اختلاف منابع در گزارش سرگذشتش، اتفاق نظر وجود ندارد و از تاریخ زندگانی وی تا پیش از ازدواج با حسن عسکری اطلاعاتی دقیق در دست نیست. از تاریخ درگذشت نرجس‌خاتون نیز منابع سخنی به میان نیاورده‌اند. در روایت شیعه گفته می شود نشانه‌های بارداری نرجس مخفی نگه داشته شد و پس از زایش فرزند، تنها به چهل نفر از نزدیکان نشان داده شد.
در روایت‌های شیعه امامیه، دو روایت دربارهٔ مادر واپسین امام این مذهب آمده‌است؛ بر اساس یک روایت همسر حسن عسکری کنیزی سیاه‌پوست اهل شمال آفریقا (نوبه) بود و نقل دوم، افسانه‌ای است که به اسارت گرفتن شاهزاده روم و کنیزی او نزد حسن عسکری را روایت می‌کند.
نام‌های گوناگونی برای نرجس گزارش شده‌است. در سده‌های اخیر، در میان شیعیان امامیه، نام نرجس شناخته‌شده‌ترین نام برای مادر واپسین امامشان بوده‌است. مشهورترین نامی که در منابع به وی نسبت داده شده‌است، صیقل است.[1] امیرمعزی نوشته‌است که از نام‌هایی که برای او یاد کرده‌اند، نرجس، ریحانه، سوسن و مریم است که سه نام نخست اسم گل و گیاه است و مختص برده‌های زن بود.[2] شیعیان ایران، نام خاتون را برای مادر حجت بن الحسن به‌کار می‌برند. برخی از القابی که به نرجس خاتون نسبت داده شده‌است، عبارتند از: خاتون عرب و خاتون قیامت است.[3] احمد پاکتچی می‌گوید حسن عسکری هیچگاه ازدواج نکرد و تنها با کنیزان خود رابطه داشت و از آنجا که کنیزان زیادی از نژادهای گوناگون داشت، نام‌های مختلفی برای این شخصیت ثبت کرده‌اند.[1]
.jpg)
بر اساس روایتی که نرجس‌خاتون را اسیری از بیزانس (روم شرقی) معرفی می‌کند، وی از جانب پدری دختر یشوعا و نوه قیصر بیزانس و از جانب مادری از نوادگان شمعون لصفا -وصی عیسی- بوده‌است.[4][5][6][7] فضل بن شاذان در روایتی بی‌واسطه از حسن عسکری گزارش می‌کند که مادر حجت بن الحسن، دختر پسر قیصر بیزانس است.[8] در این روایت آمده‌است که شاهدخت بیزانسی ابتدا مریم (مادر عیسی) و فاطمه را در خواب می‌بیند که از او می‌خواهند مسلمان شده و به اسارت لشکریان مسلمانان درآید و اینچنین او اسیر شده و به بازار برده‌فروشان سامرا می‌رسد و هادی (امام دهم شیعیان امامیه) او را خریده و به حکیمه‌خاتون و سپس فرزندش، حسن عسکری، می‌سپارد. نشانه‌های بارداری نرجس مخفی نگه داشته شده و پس از زایش فرزند، تنها به چهل نفر از نزدیکان نشان داده می‌شود. امیرمعزی این روایت را بدون شک افسانه‌ای و نمادین دانسته است.[2]
مسعودی، صدوق، کلینی و مجلسی، روایت دیگری را در مقابل گزارش اسارت شاهزاده بیزانس نقل می‌کنند که بر اساس آن، نرجس از کنیزان حکیمه بود و در خانه او به‌دنیا آمده و در آنجا رشد و زندگی کرد.[9][10][11] بر اساس آنچه شیخ صدوق در کمال‌الدین و تمام النعمة و شیخ طوسی در الغیبه گزارش می‌کند، باقر -امام پنجم شیعیان دوازده امامی- در روایتی مادر حجت بن الحسن را برده‌ای سیاه معرفی کرده‌است.[12] به نوشته امیرمعزی، این کنیز اهل نوبه (شمال سودان) گزارش شده‌است.[2]
در تاریخ درگذشت نرگس، اختلافاتی وجود دارد، بنابر روایتی که صدوق آن را در کمال‌الدین و تمام‌النعمة گزارش کرده‌است، نرگس به علت دلبستگی شدیدش به حسن عسکری و تحمل مشکلات و مصائب فراوان که حکومت بر خانواده حسن عسکری روا می‌داشتند، از حسن عسکری تقاضا کرد تا از خدا بخواهد که مرگ وی پیش‌تر از او باشد؛ و همچنین نیز شد.[12][13][14] شیخ طوسی در الغیبه، گزارش دیگری را نقل می‌کند که درگذشت نرجس را بعد از حسن عسکری در تاریخی بین ۲۶۱ تا ۳۱۷ ذکر می‌کند.[15] محلاتی از شعری که خبیر محمد سماوی در وصف سامرا سروده‌است، چنین برداشت می‌کند که سال مرگ نرجس، ۲۶۰ ه.ق بوده‌است و در پشت مزار حسن عسکری به خاک سپرده شده‌است.[16] بنابر آنچه صاحب معجم البلدان به نقل از یکی از خدمتکاران حسن عسکری گزارش می‌کند، سال درگذشت نرجس، آنطور که بر سنگ مزارش نقش بسته بود، ۲۶۰ ه.ق بوده‌است.[17] به باور بهادلی، درست‌ترین دیدگاه دربارهٔ مرگ نرجس، درگذشت او در سال ۲۶۰ و اندکی پس از مرگ حسن عسکری در همان سال بوده‌است. بهادلی قولی که درگذشت نرجس را در زمان حیات همسرش گزارش کرده‌است را ضعیف می‌داند.[18]
مزاری که شیعیان امامیه به نرجس منسوب می‌دانند، در کنار همسرش حسن عسکری در شهر سامرا است.[19][20] از تاریخچهٔ این بنا تا سال ۳۳۳ ه.ق (۹۴۵ میلادی) اطلاعاتی ثبت نشده‌است و تنها سماوی در شعری، از بنا شدن گنبدی بر حرم عسکریین به‌دست ناصرالدوله حمدانی گزارش می‌کند. پس از آن در سال ۳۳۷ ه.ق (۹۴۸ م) معزالدوله دیلمی صندوقچه‌ای چوبی را بر روی مزارهای حرم عسکریین قرار داد و سپس برادرش در سال ۳۶۸ ه.ق (۹۷۸ م) گنبد و بارگاه حرم را بازسازی کرد و صحن را توسعه داد. ارسلان بساسیری در حدود سال ۴۵۰ ه.ق (۱۰۵۸ م) بارگاهی دیگر در حرم عسکریین بنا نهاد. این بنا در سال ۶۴۰ ه.ق (۱۲۴۲ م) در آتش‌سوزی نابود شد و به دستور مستنصر عباسی، همچون بنای پیشین بازسازی شد. این ساختمان بار دیگر در سال ۱۱۰۶ ه.ق (۱۶۹۴ م) دچار آتش‌سوزی گردید و به فرمان شاه سلطان حسین صفوی، تعمیر و بازسازی شد. در این دوره ضریحی در ایران طراحی و بر این قبور نصب گردید. در سال ۱۲۰۰ ه.ق (۱۷۸۵ م) به دستور احمدخان دنبلی -حاکم آذربایجان- حرم عسکریین با الگو قرار دادن نقشه حرم امام علی در نجف بازسازی شد. این بازسازی با مرگ احمدخان ناتمام باقی ماند تا فرزندش حسینقلی‌خان به اتمام آن اهتمام کرد. در این دوره بر مزار حکیمه و نرجس ضریحی قرار گرفت. در عصر قاجار، بر اساس وصیت امیرکبیر، ثلث اموالش را برای بازسازی حرم عسکریین استفاده کردند. در این بازسازی، گنبد طلاکاری شد و ایوان و صحن تعمیر شدند. در اوایل قرن چهاردهم هجری، حرم و رواق‌ها آینه‌کاری شدند و ساعتی بزرگ بر در قبله نصب شد. در سال ۱۳۳۹ خورشیدی به کوشش علی اصفهانی کهربایی -از بازرگانان کربلا- ضریحی از نقره بر این آستان قرار گرفت. القاعده در این بارگاه در اسفند ۱۳۸۴ خورشیدی برابر با ۲۳ محرم ۱۴۲۷ ه.ق بمب‌گذاری کرده و بر اثر انفجار، گنبد و بخش‌هایی از بنای حرم، از میان رفت.[21]
برای نرگس، زیارت‌نامه‌ای در منابع دست دوم شیعی گزارش شده‌است.[22] اما این زیارتنامه به هیچ‌یک از معصومین منتسب نیست.[23][24]
منابعی که امروزه برای شیعیان امامیهٔ سنتی در نظر گرفته می‌شوند، اکثراً در سدهٔ چهارم هجری (دهم میلادی) شروع به ظهور کردند و تنها در قرن بعد به شکل قطعی خود رسیدند. نعمانی، ابن‌بابویه و شیخ طوسی از مهم‌ترین تک‌نگاری‌ها در این زمینه هستند.[2]
منابع شیعه
کهن‌ترین منابعی که به ذکر نام و سرگذشت او پرداخته‌اند، مربوط به قرون دوم،[25] سوم[26] و چهارم[27] هجری‌اند. با این وجود، در برخی منابع کهن‌تر روایی، از نام و حالات او یاد شده‌است. به‌طور کلی، چهار دسته روایت شیعی با موضوع نرجس در منابع روایی وجود دارد:[28]
- روایاتی که وی را شاهدخت بیزانسی و تربیت‌یافتهٔ حکیمه خاتون معرفی کرده‌است.
- روایاتی که وی را زاده و تربیت‌شدهٔ خانه حکیمه دانسته‌است.
- روایاتی که نرگس را بانویی سیاه‌پوست دانسته‌است.
- روایاتی که مادر موعود آخرالزمان را کنیز معرفی کرده‌اند.
منابع اهل سنت
 | در درستی مطالب این بخش از مقاله اختلافنظر وجود دارد. لطفاً به گفتگوهای صفحهٔ بحث مراجعه کنید. |
به نرجس و خصوصاً زایش حجت بن الحسن، در کثیری از منابع اهل سنت اشاره شده است.[29] قندوزی حنفی در ینابیع المودة به ماجرای نیمهٔ شعبان پرداخته و نام مادر حجت بن الحسن را نرجس گزارش می‌کند. بر اساس گزارش قندوزی، حکیمه برای کمک به وضع حمل نرجس به خانه حسن عسکری آمده‌است.[30][31] شمس‌الدین محمد بن طولون نوشته‌است: «... و دوازدهمین تن آنان، فرزندش محمد بن الحسن است… و نام مادرش خمط و گفته شده نرجس است.»[32] خواجه محمد پارسا از علمای حنفی، مادر حجت بن الحسن را نرجس گزارش می‌کند. و همچنین از ماجرای ولادت حجت بن الحسن در نیمه شعبان سال ۲۵۶ ه.ق را به نقل از حکیمه گزارش می‌کند.[33] ابن صباغ مالکی نیز شبیه به همین گزارش را نقل کرده و لقب نرجس را «خیرالامه»[غ 1] می‌داند.[34]
ابن عنبه در عمدة الطالب فی انساب آل ابی‌طالب و بهجت افندی در تاریخ آل محمد، نام مادر حجت بن الحسن را نرجس گزارش کرده‌اند.[35][36] شبلنجی در نورالابصار، نام مادر تنها فرزند حسن عسکری را افزون بر نرجس، به استناد نقل‌هایی سوسن و صیقل نیز گزارش می‌کند.[37] دیاربکری حسین بن محمد بن حسن مالکی نیز همین سه نام را برای مادر حجت بن الحسن گزارش کرده و او را کنیز معرفی می‌کند.[38] علوی در المجدی فی انساب الطالبین، نام مادر حجت بن الحسن را نرجس گزارش می‌کند و می‌نویسد، این نام پس از نام صیقل بر او گذاشته شده‌است. وی همچنین ماجرای وضع حمل معجزه‌گونه نرجس را گزارش می‌کند.[39] اما نصیبی در مطالب السؤول و ابن جوزی در تذکرة الخواص، نام مادر حجت بن الحسن را به جای صیقل، صقیل گزارش کرده‌اند.[40][41] جلال‌الدین نیشابوری و ابن خشاب بغدادی نیز چهار نام را برای نرجس خاتون گزارش کرده‌اند: صیقل، سوسن، نرجس، حکیمه.[42] دیگر نامی که در منابع اهل سنت آمده‌است، خمط است که ابن خلکان شافعی آن را در وفیات الاعیان آورده‌است.[43] در فرائد السمطین به نقل از جابر بن عبدالله انصاری آمده‌است که در صحیفه فاطمه نام امامان دوازده‌گانه را به همراه اسم مادرشان دیدم. وی گزارش می‌کند که نام مادر حجت بن الحسن در این صحیفه، نرجس گزارش شده‌بود.[44] قندوزی مادر حجت بن الحسن بنابر روایتی از محمد باقر، را از نسل حواریون می‌داند.[45]
در سال ۱۳۹۳، انیمیشنی به نام «شاهزاده روم» به سه زبان فارسی، عربی و انگلیسی، در ایران تولید شد. کارگردان این انیمیشن سینمایی را هادی محمدیان و تهیه‌کنندگی آن را حامد جعفری برعهده داشتند. این فیلم روایتگر داستان شاهزاده‌ای به نام ملیکا است که از تبار پدر از نوادگان یشوعا وصی عیسی و از تبار مادر نواده قیصر روم است. این انیمیشن موفق شد در جشنواره فیلم فجر، لوح تقدیر دریافت کند.[46][47] در حوزه ادبیات، به تاریخ دی‌ماه ۱۳۹۵ «کنگره شعر سراسری حضرت نرجس خاتون (ع)» در استان قم آغاز به‌کار کرد.[48]
- خیر الامه: بهترین کنیزان
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
