نخستوزیر ایران
رئیس دولت ایران (۱۲۸۵–۱۳۶۸) / From Wikipedia, the free encyclopedia
نخستوزیر ایران مقامی حذفشده است که از زمان رخداد انقلاب مشروطه تا سال ۱۳۶۸ ریاست هیئت وزیران را بر عهده داشت. تا اواخر پادشاهی رضاشاه، این مقام «رئیسالوزرای ایران» خوانده میشد. میرزا علیاصغر اتابک نخستین رئیسالوزرای ایران پس از انقلاب مشروطه بود که در ۱۲ اردیبهشت ۱۲۸۶ (۲۰ ربیعالاول ۱۳۲۵ ه.ق) برسرکار آمد. میرحسین موسوی آخرین نخستوزیر ایران بود که در ۲۴ مرداد ۱۳۶۸ پس از حدود هشت سال استعفا داد. این منصب حکومتی در پی همهپرسی ۶ مرداد ۱۳۶۸ حذف شد و ریاست هیئت وزیران به مقام رئیسجمهور ایران منتقل شد.
نخستوزیر ایران | |
---|---|
میرحسین موسوی، آخرین نخستوزیر ایران | |
اقامتگاه | کاخ ابیض کاخ نخستوزیری |
نامزدکننده | شاه (۱۳۵۷–۱۲۸۵) رئیسجمهور (۱۳۶۸–۱۳۵۹) |
گمارنده | مجلس شورای اسلامی |
پیشین | صدراعظم ایران |
بنیادگذاری | ۸ دی ۱۲۸۵ |
نخستین دارنده | میرزا علیاصغر اتابک |
دارندهٔ نهایی | میرحسین موسوی |
برافتاده | ۶ مرداد ۱۳۶۸ |
در دوران ریاست جمهوری علی اکبر هاشمی رفسنجانی، با تغییراتی که در پروتکلهای تشریفاتی ایران به وجود آمد، معاون اول رئیسجمهور ایران همرتبه نخستوزیر قرار گرفت و در پی آن مراسم استقبال از نخستوزیر کشورهای مختلف که به ایران سفر میکنند توسط معاون اول رئیسجمهور برگزار میشود.[1]