خلیل کمرهای
فیلسوف، نویسنده، و تاریخنگار ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
حاج میرزا خلیل کَمَرهای (زادهٔ ۱۲۷۷ در دهکده فرنق شهرستان خمین – درگذشتهٔ ۱۹ مهر ۱۳۶۳ در تهران) نویسنده، محقق و فیلسوف الهی معاصر بود که بیشتر به سبب تلاش در جهت اتحاد مذاهب اسلامی شناخته میشود.
تولد | ۱۲۷۷ شمسی دهکده فرنق کمره شهرستان خمین استان مرکزی |
---|---|
ملیت | ایرانی |
مذهب | اسلام - شیعه دوازدهامامی |
تحصیلات | حوزه علمیه اراک، حوزه علمیه قم |
استادان | عبدالکریم حائری یزدی علی اکبر مدرس یزدی شیخ عباس مدرس مشیدی |
حرفه | نویسنده، محقق، مورّخ، محدّث |
عنوان | فقیه شیعه، فیلسوف الهی |
فعالیت شاخص | اتحاد مذاهب اسلامی |
همسران | زهره فردوسی (۱۳۰۹–۱۲۹۹) عذرا جوادیان (۱۳۶۳–۱۳۰۹) |
فرزندان | مجتبی، مقدسه، محسن، حورا، ناصرالدین، ابوالحسن، مولود، محمد، علی، اقدس، امیر حسین، احمدرضا |
درگذشت | ۱۹ مهر ۱۳۶۳- تهران |
|
میرزا خلیل تحصیلات خود را در حوزههای علمیه اراک و قم نزد عبدالکریم حائری یزدی آغاز نمود و در میان سالی به آموزش دروس مختلف اسلامی و فلسفی در قم و سپس در تهران مشغول گشت. معروفترین کتب وی «افق وحی»، «شرح نهج البلاغه (آسمان و جهان)»، «قبله اسلام»، «هفت جلد کتاب عنصر شجاعت یا هفتاد و دو تن و یک تن» و «بیتالمقدس و تحول قبله» است. پاسخهای وی به دوازده سؤال فلسفی واتیکان به نظم درآمد و به صورت کتابی جداگانه منتشر شد. کمرهای به نمایندگی از طرف سید حسین بروجردی به قاهره عزیمت و از شیخ محمود شلتوت مفتی اعظم و رئیس دانشگاه الازهر مصر بخاطر فتوای تاریخیاش مبنی بر جواز پیروی از مذهب شیعه دوازده امامی تشکر نمود. وی بیش از سه دهه امام جماعت مسجد فخرالدوله در تهران را به عهده داشت و به مدت پنج سال در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران در مقطع دکتری به تدریس احادیث وحی مشغول بود.[1][2][3][4][5][6][7][8][9]