موعظه
From Wikipedia, the free encyclopedia
موعظه در لغت به معنای «پند و نصیحت و آنچه را شخص از پند و نصیحت و وعده و وعید بیان میکند» میباشد. پند دادن، نصیحت کردن، اندرز دادن، وصیت کردن، وعظ کردن و موعظه کردن؛ همگی در زبان فارسی به یک معنا استعمال شدهاند. گاهی حکمت در قالب موعظه و نصیحت القاء میشود. حکمت به معنی علم و دانش، راستی و درستی و کلام موافق حق میباشد.
موعظه در عین حال یکی از انواع شیوهای سخنرانی است، روشهای دیگر عبارتند از حکمت و خطابه که به اقتضای نزدیکی و را بطه تنگاتنگ این مفاهیم در این نوشتار سعی به تعریف و مقایسه هر سه مفهوم شدهاست.