From Wikipedia, the free encyclopedia
موشک هدایت سیمی نوعی موشک است که با رشته سیم نازکی به دستگاه هدایتی متصل شده و اپراتور موشک فرامین هدایتی را با این سیم به آن مخابره میکند. این روش هدایتی بیشتر در موشکهای ضدتانک به کار گرفته میشود. دوربردترین موشکهای هدایت سیمی که اکنون استفاده میشوند چیزی در حدود ۴ کیلومتر برد دارند.
روش هدایت با سیم از قدیمیترین و مطمئنترین روشهای هدایت موشکهاست. آلمانها در جنگ جهانی دوم برای نخستین بار این روش را ابداع کرده و آن را در موشکهای ضدتانک، ضدکشتی و ضدهوایی به کار گرفتند. در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ کشورهای مختلفی به ساخت موشکهای کوچک هدایت سیمی اقدام کردند. مالیوتکای روسها، تاو آمریکاییها و موشکهای فرانسوی-آلمانی هات و میلان از نخستین نمونههای موفق این نوع موشکها بودند.
هدایت سیمی در برخی اژدرها نیز به کار رفته است. اژدرهایی مثل امکا ۴۸ آمریکاییها و اژدر ۶۱۳ سوئدیها با رشته سیم باریک مسی که در یک پوستهٔ ضدآب پلیمر پلاستیکی پیچیده شده به سوی شناور دشمن روانه میشوند.
این سیستم هدایتی همچنان مرسومترین شیوه هدایت موشکهای ضدزره به خصوص انواع کوچکتر آنهاست. البته روشهای هدایتی جدیدتری چون هدایت لیزری در موشکهایی چون جاولین و هلفایر آمریکاییها و کورنت روسها یا تصویربرداری فروسرخ در مدلهای جدید تاو هم در موشکهای ضدزره دیده میشود اما هدایت سیمی بسیار رایجتر است.
دو روش اصلی برای هدایت سیمی وجود دارد:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.