نوعی موتور احتراق داخلی From Wikipedia, the free encyclopedia
موتور چهارزمانه یا موتور چهارهنگامه یکی از انواع موتورهای درونسوز است. «موتور چهارزمانهٔ اتو» اولین موتور چهارزمانه بود که در سال ۱۸۷۶ توسط نیکلاس اتو اختراع شد. موتورهای چهارزمانه متداولترین موتورها در وسایل نقلیه امروزی هستند و اغلب با سوخت بنزین و گازوئیل کار میکنند. ساختمان و کارکرد همهٔ موتورهای چهارزمانه امروزی تقریباً مشابه موتور چهارزمانهٔ اتو است. دلیل نامگذاری موتور چهار زمانه، چرخهٔ چهارمرحلهای آن است.
هر چرخهٔ موتور چهارزمانه به چهار مرحله تقسیم میشود و در هر مرحله، هر پیستون یک بار طول سیلندر را میپیماید. از آن جایی که تنها در یک مرحله از هر چرخهٔ موتور، به میل لنگ شتاب داده میشود؛ هر چرخهٔ کامل موتور چهارزمانه به دو بار چرخش میل لنگ منجر میشود.[1]
در این مرحله پیستون در بالاترین مکان ممکن در سیلندر قرار دارد. پیستون از بالای سیلندر به پایین میآید و باعث بالا رفتن حجم سیلندر میشود و مخلوطی از هوا و سوخت وارد سیلندر میشود.
در این مرحله هر دو سوپاپ ورودی و خروجی بسته میشود و پیستون به بالای سیلندر بر میگردد که باعث تراکم سوخت یا مخلوط هوا و سوخت میشود.
در این مرحله همانطور که پیستون در بالاترین نقطه ممکن قرار دارد مخلوط هوا و سوخت متراکم شده توسط جرقه شمع، در موتورهای بنزینی یا توسط گرمای تولید شده به واسطهٔ تراکم آن در موتورهای دیزلی احتراق صورت میگیرد. فشار ایجاد شده به دلیل احتراق سوخت باعث میشود که پیستون به پایینترین نقطه برگردد.
در این مرحله همانطور که سوپاپ دود(خروجی) باز است پیستون به بالا بر میگردد و دود حاصل از احتراق سوخت از طریق اگزوز به بیرون رانده میشود.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.