برنز
آلیاژی از مس و قلع / From Wikipedia, the free encyclopedia
برنز یا مِفرَغ (به انگلیسی: Bronze) آلیاژی است که عمدتاً از مس تشکیل شده و معمولاً با حدود ۱۲ تا ۱۲٫۵ درصد قلع و با افزودن فلزات دیگر (مانند آلومینیوم، منگنز، نیکل یا روی) و گاهی نافلزها مانند فسفر، یا شبهفلزهایی مانند آرسنیک یا سیلیسیم همراه است. این افزودنیها طیف وسیعی از آلیاژها را تولید میکنند که ممکن است سختتر از مس به تنهایی باشند یا دارای ویژگیهای مفید دیگری مانند استحکام، شکلپذیری یا قابلیت ماشینکاری باشند.
دورهٔ باستانشناسی که در آن برنز، یکی ازسختترین فلز مورد استفادهٔ گسترده بود، با عنوان عصر برنز شناخته میشود. آغاز عصر برنز در غرب اوراسیا و هند بهطور معمول به اواسط هزارهٔ چهارم پیش از میلاد و در اوایل هزارهٔ دوم پیش از میلاد در چین مربوط میشود.[1] استفاده از برنز در جاهای دیگر نیز بهتدریج، گسترش یافت. عصر برنز با عصر آهن دنبال شد که از حدود سال ۱۳۰۰ پیش از میلاد آغاز شد و در حدود سال ۵۰۰ پیش از میلاد به بیشتر اوراسیا رسید.
از آنجا که آثار هنری تاریخی بیشتر از برنج (مس و روی) و برنز با ترکیببندیهای مختلف ساخته میشدند، موزههای مدرن و توصیفهای علمی آثار هنری قدیمیتر بهطور فزایندهای از اصطلاح کلی «آلیاژ مس» استفاده میکنند.[2]