مدرسه در منزل
From Wikipedia, the free encyclopedia
مدرسه در منزل یا آموزش در خانه عبارت است از آموزش به کودکان که در داخل خانه صورت میگیرد. این آموزش غالباً توسط والدین یا معلم خصوصی انجام میشود. عبارت است از آموزش و تعلیم کودکان در منزل، که نوعاً بوسیلهٔ خود والدین یا آموزگاران حرفهای صورت میپذیرد، بهجای آنکه، در فضای مدارس عمومی یا خصوصی انجام گیرد. بسیاری از خانوادههایی که کار را با پیاده کردن ساختار آموزشی رسمی مدرسه در خانه شروع میکنند، معمولاً به روشهایی برای ترویج آموزش در خارج از مدرسه روی میآورند که رسمیت کمتری دارند. آموزش در خانه (Homeschooling)، اصطلاحی است که استفاده از آن در آمریکای شمالی رایج است، درحالیکه اصطلاح home education (با همان معنا) بیشتر در بریتانیا، سایر مناطق اروپا و در بسیاری از کشورهای دیگر رواج دارد. قبل از تصویب قوانین اجباری شرکت در مدرسه، بخش اعظم آموزشهای دوران کودکی توسط خانواده یا جامعه انجام میشد. در بسیاری از کشورها، تدریس در خانه، به معنای امروزی آن، بهعنوان جایگزینی برای شرکت در مدارس دولتی و خصوصی تلقی شده و یک گزینه قانونی برای والدین به شمار میرود. اما در کشورهای دیگر، آموزش در خانه غیرقانونی بوده یا محدود به شرایط خاصی است که در مطلبی تحت عنوان «وضعیت بینالمللی آموزش در خانه و آمار و ارقام مربوط به آن» مورد اشاره قرارگرفته است. بر طبق نظرسنجیهای مرکز ملی آموزش خانگی در آمریکا، حدود سه درصد از کودکان در آمریکا در فاصله بین سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲ از آموزش در خانه استفاده کردهاند و از سال ۲۰۱۶ تاکنون در آمریکا حدود ۲/۳ میلیون دانشآموز آموزشدیده در خانه وجود داشته است (بریان، ۲۰۱۶). مطالعات نشان داده است که از میان این کودکان، ۸۳ درصد سفیدپوست، ۵ درصد سیاهپوست و ۷ درصد بومی آمریکای لاتین و حدود ۲ درصد نیز آسیایی یا از جزایر اقیانوس آرام بودهاند.