قتاده بن دعامه
From Wikipedia, the free encyclopedia
أبو الخطاب قتادة بن دعامة بن عکابة الدوسی (۶۱ هـ- ۱۱۸ هـ، ۶۸۰–۷۳۶م) به لغت وتاریخ عرب و نسب شناسی، حدیث، شعر عرب، تفسیر علم داشت و حافظ بود و در بصره میزیست. نابینا بود. احمد بن حنبل دربارهٔ او میگوید: «او با حافظهترین اهل بصره بود و چیزی نمیشنید مگر اینکه آن را حفظ میکرد، من یک بار صحیفهٔ جابر را برای او خواندم و او حفظ شد.» حافظهٔ او در طول تاریخ ضربالمثل بود. او در عراق به مرض طاعون در گذشت.