قانون کار
From Wikipedia, the free encyclopedia
قانون کار (انگلیسی: Labour law) (یا قانون استخدام) مناسبات بین کارگر، مؤسسات استخدامکننده، سندیکاهای کارگری و دولت را مشخص میکند. دستهجمعی کار مناسبات بین سه ارگان سندیکای کارگری، کارفرما و کارگر را توضیح میدهد. اما قانون کار انفرادی حقوق کارگر را در مقابل کارفرما در قرارداد کار بین آنها تعریف میکند. هنجارهای اجتماعی استانداردهای استخدام (در برخی موارد استانداردهای فنی و تکنیکی) از قبیل حداقلهای شرایط قابل قبول، چارچوب قراردادهای کار را مشخص میکند که طبق آن چارچوب کارگران با استخدامکنندگان قراردادی با هم میبندند. ارگانهای دولتی (مثل ادارهٔ مدیریت استخدام سابق در ایالات متحدهٔ آمریکا) ضامن اجرای قوانین کار (قانونگذاری، نظارتی یا قضایی) هستند.
این مقاله دربارهٔ مفهوم حقوقی قانون کار است. برای متن حقوقی موضوعه در ایران، قانون کار ایران را ببینید.