قرائت
From Wikipedia, the free encyclopedia
قرائت یا علم قرائت دانش شیوه خواندن قرآن است. قرائت به صورت تحتاللفظی به معنی خواندن است و از نظر واژهشناسی به معنی شیوهٔ خوانش است. «قرائات»، جمع «قرائت» است و حاکی از گوناگونی انواع قرائت است. مقصود از «قرائت صحیح قرآن» بیان الفاظ آن به همان شیوهای است که محمد پیامبر اسلام خود تلفظ میکرده یا در حضور ایشان خوانده میشده و آن را تأیید میکردهاست.[1]
قرائت قرآن به روایت حفص از عاصم کوفی مشهورترین قرائت در میان عموم مسلمانان است.[2]