فرهنگ لاپیتا(به انگلیسی:The Lapita culture) نامی است که به مردمی استرونزیایی در دوران نوسنگی و فرهنگ مادی متمایز ایشان، اطلاق شده است. این مردم که در حدود ۱۶۰۰ تا ۵۰۰ قبل از میلاد از طریق دریا به جزیره ملانزی مهاجرت نموده و در آنجا سکونت گزیدند.[1][2] اعتقاد بر این است که سرمنشا مردم لاپیتا از شمال فیلیپین یا مستقیماً از طریق جزایر ماریانا یا از هر دو بوده است.[3] این مردم به دلیل استفاده از طرحهای هندسی متمایز خود بر روی سُفالینههایشان که شباهت زیادی به سفالهای به دست آمده از سایت باستانشناسی ناگساباران در شمال لوزون دارند، مورد توجه قرار گرفتهاند. مردم
لاپیتا با مردم بومی گینه نو ازدواجهای بین نژادی داشته و اجداد مستقیم مردم پُلینِزی، میکرونزی شرقی، و جزیره ملانزی بودهاند.[4][5][6]
Pietrusewsky, Michael (2006). "Initial Settlement of remote Oceania: the evidence from physical anthropology". In Simanjuntak, T.; Pojoh, I.H.E.; Hisyam, M. (eds.). Austronesian Disapora and the Ethnogenesis of People in Indonesian Archipelago. Proceedings of the International Symposium. Jakarta: LIPI Press. pp.320–347.
Allen, J. (1984). "In Search of the Lapita Homeland: Reconstructing the Prehistory of the Bismarck Archipelago". Journal of Pacific History. 19 (4): 186–187. doi:10.1080/00223348408572494.
Bellwood, P. (1978). Man's conquest of the Pacific. London: Collins.
Chino, K. (2002). "Lapita Pottery – Ties in the South Pacific". Wave of Pacifika. 8.
Clark, G.; Anderson, Atholl; Vunidilo, T. (June 2000). The archaeology of Lapita dispersal in Oceania: papers from the 4th Lapita conference. Canberra: Pandanus Books. pp.15–23.