اربابرعیتی
نوعی نظام اجتماعی / From Wikipedia, the free encyclopedia
نظام ارباب–رعیتی یا فئودالیسم که تیولداری، حکومت ملوک الطوایفی و خانخانی نیز نامیده میشود نظامی اجتماعی-اقتصادی است که در نتیجهٔ فروپاشی جامعه متکی بر بردهداری به وجود آمده و با وجود تنوع راههای رسیدن بدان، تقریباً در کلیه سرزمینهای جهان، البته در هر جا با ویژگیهای مشخص خود، وجود داشتهاست. در اروپای غربی این نظام از قرن ۵ تا قرون ۱۷ و ۱۸ میلادی و در روسیه و شرق اروپا از قرن نهم تا نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی را در بر میگرفت.
این مقاله شامل فهرستی از منابع، کتب مرتبط یا پیوندهای بیرونی است، اما بهدلیل فقدان یادکردهای درونخطی، منابع آن همچنان مبهم هستند. |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
فئودالیسم در توصیف دورهٔ معینی از تاریخ اروپا از قرن نهم تا سیزدهم میلادی اشاره دارد که در آن قدرت سیاسی میان زمینداران بزرگ تقسیم شدهاست و هر زمیندار یا ارباب دارای جماعتی رعیت یا دستنشانده است که در ازای خدمات نظامی یا سایر خدمات، حق تملک یا استفاده از زمین را از ارباب بهدست میآورند. نظام فئودالی برابر و مشابه با نظام ارباب-رعیتی در ایران و آسیای میانه است.
در بسیاری از کشورها فئودالیسم با اصلاحات ارضی و تقسیم زمینهای زراعی بین کشاورزان از میان رفته ولی هنوز هم در بعضی از کشورهای جهان سوم قدرت واقعی در دست فئودالها و زمینداران بزرگ است. در گذشته فئودالیسم در ایران بیشتر با نام حکومت عشیره ای ایلی ملوکالطوایفی یا خانخانی معروف شده بود و تا سال های نه چندان دور تا دهه چهل شمسی ادامه داشته تا وقتی که ایل و خان ها را خلع سلاح کرده. بهعلاوه و در تقسیمات ارضی آنها را بی قدرت کرده و برای اولین بار اصلاحات ارضی از آذربایجان غربی شکل گرفت.