علیاکبر شیدا
From Wikipedia, the free encyclopedia
علی اکبر شیدا (زادهٔ ۱۲۵۹ قمری ،۱۲۲۲ خورشیدی در شیراز – درگذشتهٔ ۱۳۲۴ قمری، ۱۲۸۵ خورشیدی در تهران)، موسیقیدان، شاعر، ترانهسرا و خوشنویس ایرانی معاصر بود.
علیاکبر شیدا | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۱۲۲۲ (خورشیدی) ۱۲۵۹ (قمری) ۱۸۴۴ (میلادی) شیراز |
درگذشت | ۱۲۸۵ (خورشیدی) ۱۳۲۴ (قمری) ۱۹۰۶ (۶۱−۶۲ سال) |
پیشه | موسیقیدان، شاعر، ترانه سرا و خوشنویس |
والدین | مرشدعلی |
تخلصش در شعر و ترانه شیدا نیز به خاطر پیوستگی با حلقه درویشان، لقب مسرور علی را برای خود انتخاب کرد و با وجود حمایت والی شیراز، آنجا را ترک گفت و در خدمت صفا علیشاه ظهیرالدوله در خانقاه صفی علیشاه تهران شد و تن به درویشی (نعمتاللهی صفی علیشاهی) و فقر عارفانه داد. علیاکبر شیدا، صاحب مشهورترین آثار موسیقی ایرانی در یکصد سال گذشتهاست. تصنیفها، اشعار و آهنگهای عاشقانه او بخش مؤثری از خاطرات نسلهای ایرانی از دهه ۱۳۲۰ به بعد است که در رادیو ایران بنا گذاشته شد. این اثرگذاری عمیق هنوز پس از ۶۰ سال و با وجود سانسور گسترده آثار ساخته شده براساس تصنیفهای شیدا که توسط خوانندگان زن خوانده شده همچنان پابرجاست.
با وجود اهمیت و شهرت شیدا به جز چند نقل قول از عارف و روحالله خالقی که در همه منابع تکرار میشوند، هنوز هیچ مطالعه مستقلی دربارهٔ شیدا انجام نگرفتهاست. او هم، اشتهار به شیرازی داشت و هم اصفهانی و در تهران و در سلک دراویش نعمتاللهی از دنیا رفت. پیوندش با انجمن اخوت و تصنیفی که با نام میلاد نبی در مجالس انجمن خوانده میشد و به شیدا منسوب است تنها رد پایی است که از حضورش در عرصههای همگانی در دست است. اگر چه تأثیر تصنیفهایش بر عارف قزوینی باعث شده تا نشانههای سبک او را در تصنیفهای عارف و دیگر تصانیفی که در دوره مشروطیت سروده شدهاست به عیان ببینیم.