صرع لوب گیجگاهی
یکی از گونههای صرع با منشأ در لب گیجگاهی / From Wikipedia, the free encyclopedia
صرع لوب گیجگاهی یا صرع لوب تمپورال (به انگلیسی: Temporal lobe epilepsy (TLE)) یک اختلال مزمن دستگاه عصبی است که با تشنجهای کانونی مکرر و غیرقابل تحریک مشخص میشود که از لوب گیجگاهی مغز منشأ گرفته و حدود یک یا دو دقیقه نیز طول میکشد. این نوع صرع شایعترین شکل صرع با تشنج کانونی میباشد. تشنج کانونی در لوب گیجگاهی ممکن است به نواحی دیگر مغز نیز سرایت کند، در صورت این سرایت به تشنج کانونی دو طرفه تبدیل خواهد شد.[1]
صرع لوب گیجگاهی | |
---|---|
نگارهای از لوبهای مغز، که در آن لوب گیجگاهی به رنگ سبز آشکار شدهاست. | |
تخصص | روانپزشکی، عصبشناسی |
نشانهها | آشناپنداری (دژا-وو) ناآشناپنداری (ژامِی-وو) فراموشی (یادزُدودگی) توهمات حسآمیزی آئورا |
گونهها | تشنجهای جزئی |
علت | آسیب به سر، سکته مغزی، عفونتهای مغزی، ضایعات ساختاری در مغز یا تومورهای مغزی. |
درمان | دارو ضد تشنج |
دارو | فنیتوئین کاربامازپین لاموتریژین لوتیراستام |
فراوانی | اندک |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
پیشنت پلاس | صرع لوب گیجگاهی |
صرع لوب گیجگاهی معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی تشخیص داده میشود. این نوع صرع با بررسی پیشینه پزشکی، آزمایش خون و تصویربرداری مغزی و… تشخیص داده میشود. این بیماری میتواند دلایل مختلفی مانند آسیب به سر، سکته مغزی، عفونتهای مغزی، ضایعات ساختاری در مغز یا تومورهای مغزی داشتهباشد، یا میتواند دلایل ناشناخته دیگری نیز داشتهباشد. نخستین خط درمان از طریق داروهای ضد تشنج است. جراحی مغز هم ممکن است یک گزینه محتمل برای درمان باشد، بهویژه زمانی که یک ناهنجاری قابل مشاهده در مغز وجود دارد. یکی دیگر از گزینههای درمانی، تحریک الکتریکی مغز از طریق یک دستگاه کاشتهشده به نام محرک عصب واگ(VNS) است.[1]
افراد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی ممکن است تشنجهای جزئی سادهای داشتهباشند که فقط لوب گیجگاهی را تحت تأثیر قرار میدهد، یا تشنجهای جزئی پیچیدهای که به نواحی دیگر مغز نیز سرایت میکند. در طول تشنجهای جزئی ساده، برخی افراد هوشیار میمانند. بسته به نواحی تحت تأثیر مغز، افراد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی ممکن است مشکلات قفسه سینه، حالت تَهَوُّع، احساسات غیرقابل توضیح (مانند شادی یا ترس شدید و نگرانی) یا از دست دادن هوشیاری داشته باشند (به عنوان نمونه، خیره شدن یا رفتارهای تکراری مانند پلک زدن، تکان خوردن، قدم زدن، ریزش عرق، نگاه پیوسته به آسمان و غیره). همچنین ممکن است تشنجها در حالت خواب باشند یا در بیداری تغییراتی در هوشیاری را موجب شود، احساسات یا توهمات عجیب داشته باشند و چیزهایی را ببینند، بشنوند، حس کنند، بو کنند یا بچشند که واقعی نیستند. برخی از مردم آئورا(علائم هشدار دهنده حمله قریبالوقوع) را گزارش میکنند که معمولاً به عنوان احساسات شدید «دژا-وو» توصیف میشود. آئوراها معمولاً مشابه تشنج کانونی هستند، اما برخی افراد قبل از هر تشنج علائمی مانند آئورا میبینند که میتواند به عنوان یک هشدار پیش از تشنج باشد.[1]