شورش بارکوخبا
From Wikipedia, the free encyclopedia
شورش بارکوخبا (عبری:מרד בר כוכבא) شورش یهودیان در استان یهودا به رهبری شمعون بار کوخبا علیه امپراتوری روم بود. این درگیری در بین سالهای ۱۳۲ تا ۱۳۶ میلادی اتفاق افتاد و آخرین جنگ از سه جنگ بزرگ یهودیان-رومیان بود. از این رو نام دیگر این درگیری جنگ سوم یهودی-رومی است.
درگیری به دلیل مسائل سیاسی و مذهبی رخ داد. شمعون بارکوخبا که توسط یهودیان به عنوان مسیحا شناخته میشد رهبر شورشیان بود که بتواند اسراییل را بازسازی کند. اولین بخشهای شورش باعث خودمختاری استان یهودا به مدت دو سال شد ولیکن ارتش روم موفق شد که تمامی شورشیان را به سختی شکست دهد. نتیجه شورش باعث اخراج یهودیان از استان یهودا شد. این اخراج در حجمی بیشتر از اخراج بعد از شورش سال ۷۰ میلادی بود. رومیان ورود یهودیان را به اورشلیم به غیر از روز تیشا بآو ممنوع کردند. یهودیان به شدت شکست سختی خوردند و شهرهایشان نابود شد، نیم میلیون از آنها کشته شدند و بازماندگانشان به عنوان برده فروخته شدند. با اینکه یهودیان مسیحی شده که عیسی را به عنوان مسیح قبول کرده بودند در شورش نقشی نداشتند و از بارکوخبا پشتیبانی نمیکردند آنها نیز به همراه بقیه یهودیان از ورود به اورشلیم منع شدند. نتیجه این جنگ جدا شدن مسیحیت را از یهودیت تسریع کرد.