سیاست در واتیکان
From Wikipedia, the free encyclopedia
سیاست در واتیکان دلالت بر خط مشی «کلیسای کاتولیک رمی» در ادارهٔ واتیکان توسط پاپ دارد. بالاترین مقام سیاسی واتیکان، پاپ، از طریق انتخابات از میان کاردینالها انتخاب میشود و به ریاستِ کلیسای کاتولیک میرسد. پاپ از لحاظ سمت، ریاستِ قوهٔ مقننه، مجریه و قضائیه را در اختیار دارد؛ که این میزان از قدرت یکی از نمونههای نادر از حکمرانی غیر ارثی در جهان کنونی است. انتخاب پاپ از طریق رأی مخفی کاردینالهای صاحب رأی پس از مرگ یا استعفای پاپِ پیشین صورتمیگیرد. شورای مخفی، در کلیسای سیستین، پشت درهای بسته پاپ جدید را با رای اکثریت دو سوم انتخاب میکند. هنرمندانِ به پاپ در زمان انتخاب پاپ که ساعتها و روزها طول میکشد، نتیجه این انتخاب را با نظارهکردنِ دودکشی در میدان سنت پیتر قابلمشاهده است، دنبال میکنند. در شومینهای که به این دوکش متصل است، برگههای رأی سوزانده میشوند و با افزودن موادی شیمیایی در صورت عدم انتخاب پاپ جدید دود سیاه و در صورت انتخاب پاپ جدید دود سفید مشاهدهمیشود. پس از توافق میان شورای مخفی، دبیر این شورا از فرد منتخب درخواست میکند تا نامی را برای دوران حکومتش انتخاب کند و پس از انتخاب نام؛ کاردینال اعظم با حضور در بالکنی در سردرِ سنت پیتر، انتخابِ پاپِ جدید را بشارت میدهد. یکی از عناوینی که برای مجموعهٔ واتیکان استفاده میشود، عنوان سریر مقدس است. این کلمه به ترکیبِ قدرت، صلاحیت قضایی و حقِ حاکمیتی اشارهدارد که پاپ برای ادارهٔ کلیسای کاتولیکِ رومی در سراسر جهان در اختیار دارد. واتیکان بر مبنای پیمان لاتران که در سال ۱۹۲۹ بین سریر مقدس و دولت ایتالیا منعقدشد، کشوری مستقل شناختهشد و صاحبِ تمام عواید کلیساشد.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (مه ۲۰۱۸) |
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. این صفحه ممکن است دارای الگوی ویکیپروژهٔ وابسته به این نوشتار باشد که در آن میتوانید جعبهٔ اطلاعات استاندارد مناسب برای این مقاله را بیابید. همچنین رده:الگو:جعبههای اطلاعات را نیز ببینید. |