سندرم تجرد در ژاپن
From Wikipedia, the free encyclopedia
سندرم تجرد در ژاپن یا سندرم عدم رابطه جنسی (به ژاپنی: セックスしない症候群، sekkusu shinai shōkōgun) یا سکس باناره (به ژاپنی: セックス離れ sekkusu-banare) (به معنای، «دور شدن از رابطه جنسی») یک فرضیه رسانهای است که نشان میدهد تعداد فزایندهای از بزرگسالان ژاپنی علاقه خود را به آمیزش جنسی از دست دادهاند و علاوه بر این به کاهش تعداد ازدواجها و کاهش نرخ زاد و ولد در ژاپن نیز اشاره میکند. این پدیده در زبان انگلیسی ممکن است به عنوان سندرم تجرد (به انگلیسی: Celibacy syndrome) ترجمه شود. بر طبق آمار، درصد فزایندهای از جوانان بدون سابقه آمیزش دگرجنسگرا در ژاپن وجود دارند. میل جنسی و فعالیت جنسی در ژاپن از آغاز هزاره کاهش یافتهاست و به عنوان یکی از عاملهای کاهش نرخ زاد ولد در ژاپن شناخته میشود. روزنامه گاردین دو دلیل احتمالی رکود اقتصادی دو دهه گذشته در ژاپن و همچنین نابرابری جنسیتی بالا در ژاپن را برای این پدیده نسبت میدهد؛ از اقتصاد راکد گرفته تا طرفداری مانگای ژاپنی، جوانان ژاپن فانتزی جنسی را به واقعیت ترجیح میدهند. بسیاری از جوانان ژاپنی علاقهای به داشتن رابطه جنسی واقعی ندارند، اما آنها با چیزهایی که در صفحه نمایش خود میبینند، تحریک جنسی میشوند.
در ژاپن، افراد باکره و بدون میل جنسی، برچسبهای مردان گیاهخوار (علاقه کمی به ازدواج یا قاطعیت در روابط با زنان)، انگل مجرد (بزرگسالانی که با والدین خود زندگی میکنند)، اوتاکو (علاقمندی بیش از حد به انیمه، مانگا، بازی ویدئویی یا رایانه) و در انتهای تاریکتر، هیکیکوموری (کنارهگیری حاد اجتماعی) را بر خود دارند. برخی از مردان ژاپنی ابراز میکنند قرار گذاشتن در ژاپن بیش از حد تجاری شدهاست، و آنقدر فشار دائمی برای خرج کردن پول برای هدایای گرانقیمت، شام، و قرارهای عاشقانه وجود دارد که مردان توان پرداخت آن را ندارد. ژاپن در حال حاضر یکی از پایینترین نرخ تولد در جهان را دارد و برای دولت ژاپن، «سندرم تجرد» بخشی از یک فاجعه ملی است. جمعیت ۱۲۶ میلیونی آن (در سال ۲۰۱۳) رو به کاهش بودهاست و پیشبینی میشود تا سال ۲۰۶۰ به یک سوم کاهش یابد. دادههای نظرسنجی از سایر کشورهای پردرآمد نیز نشان میدهد که عدم تحرک جنسی در میان بزرگسالان جوان ممکن است در حال افزایش باشد، بنابراین ژاپن ممکن است در روند جهانی بیتحرکی جنسی پیشرو باشد.