سطح مبنا
From Wikipedia, the free encyclopedia
سطح مبنا (به انگلیسی: Base-level) یا سطح اساس در زمینشناسی و ژئومورفولوژی به پایینترین سطحی گفته میشود که یک رود میتواند بستر خود را فرسایش دهد. این اصطلاح توسط جان وسلی پاول در سال ۱۸۷۵ معرفی شد و سپس ویلیام موریس دیویس آن را در نظریه چرخه فرسایش به کار برد.
عواملی مانند افزایش سطح آب دریاها، بالاآمدگی زمینساختی، اسارت رودخانه و رسوبگذاری گسترده میتوانند باعث تغییر سطح اساس شوند.