From Wikipedia, the free encyclopedia
زبان‌های آمریکای میانه به زبان‌های بومی منطقه فرهنگی آمریکای میانه گفته می‌شود که جنوب مکزیک، تمام گواتمالا و بلیز و مناطقی از هندوراس و السالوادور و نیکاراگوئه را در بر می‌گیرد. این منطقه با تنوع زبانی گسترده‌ای حاوی چند صد زبان مختلف و هفت خانواده اصلی زبانی است. آمریکای میانه همچنین منطقه‌ای با واپخشی زبانی بالا است و تعامل طولانی مدت بین سخنرانان زبان‌های مختلف طی چندین هزار سال منجر به همگرایی برخی از صفات زبانی در خانواده‌های مختلف زبانی شده‌است. ناحیه همگرایی زبانی آمریکای میانه معمولاً به عنوان منطقه زبانی آمریکای میانه شناخته می‌شود.
زبان‌های آمریکای میانه از جمله اولین زبان‌های دارای سنت‌های مستقل نوشتن هستند. قدیمی‌ترین متون این زبان‌ها مربوط به تقریباً ۱۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح (یعنی اولمک و زاپوتک) هستند، اگرچه بیشتر متون بومی (مانند متون مایایی) مربوط به ۶۰۰ تا ۹۰۰ م. هستند. در پی ورود اسپانیایی‌ها در قرن شانزدهم و ادامه آن تا قرن نوزدهم، بیشتر زبان‌های آمریکای میانه با خط لاتین نوشته می‌شوند.
زبان‌های آمریکای میانه به ۶ خانواده بزرگ مایایی، اتو-مانگویین، میکسه-زوکیایی، توتوناکی، یوتو-آزتک و چیبچی و همچنین چند خانواده کوچک‌تر و زبان منزوی همانند پورپچا، هواوه، تکیستلاتک و میسومالپی تقسیم می‌شوند. در میان این خانواده‌ها، اتو-مانگویین و مایایی هر کدام با بیش از یک میلیون نفر سخنگو، دارای بیشترین تعداد سخنگویان هستند. بسیاری از زبان‌های آمریکای میانه امروز در معرض انقراض یا منقرض‌شده هستند، اما برخی دیگر، از جمله مایایی، ناهواتل، میکستک و زاپوتک، دارای چند صد هزار سخنگو هستند و زنده می‌مانند.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
