زبان برنامهنویسی
ساختارهای زبانی دستور مداری در رایانهها / From Wikipedia, the free encyclopedia
زبانهای برنامهنویسی ساختارهای زبانی دستور مدار الگوریتم را بهوسیلهٔ ساختارهای دستوری متفاوت برای اجرای رایانه توصیف کرد و با این روش امکان نوشتن برنامه جهت تولید نرمافزارهای جدید برای وارد کردن متن برنامه، اجرا، همگردانی و رفع اشکال آن هستند.
یک زبان برنامهنویسی یک زبان مصنوعی انگلیسی است که برای بیان محاسباتی که توسط یک ماشین (مخصوصاً رایانه) قابل انجام است، طراحی شده است. زبانهای برنامهنویسی برای ایجاد برنامههایی به کار میروند که رفتار یک ماشین را مشخص میکنند، الگوریتم دقیق را بیان میکنند، یا روشی برای تعامل انسان و رایانه هستند. بسیاری از زبانهای برنامهنویسی تعدادی قالب از ویژگیهای نوشته شده دستوری یا نحو (syntax) و معناشناسی (semantics) دارند، چرا که رایانهها دستورهای دقیقاً مشخص نیاز دارند. برخی توسط سند خصوصیات (specification document) تعیین شدهاند (برای مثال یک استاندارد ISO)، در حالی که برخی دیگر دارای پیادهسازی غالبی میباشند. (مانند Perl) اولین زبان برنامهنویسی به قبل از اختراع رایانه باز میگردد، و برای هدایت رفتار ماشینهایی مانند دستگاههای نساجی اتوماتیک و نوازندههای پیانو به کار میرفت.
صدها زبان برنامهنویسی خلق شده است، که بیشتر آنها در زمینهٔ رایانه هستند. زمینهای که هر ساله زبانهای دیگر بسیاری در آن ایجاد میشود.