غیرفعالسازی
From Wikipedia, the free encyclopedia
غیرفعال سازی[1] (به انگلیسی: Passivation) در شیمیفیزیک به فرایند مقاوم شدن فلزات در مقابل خوردگی و زنگ زدگی گفته میشود. همچنین به ماده ای ارجاع میشود که ماده در آن در حال منفعل شدن است، یعنی در محیطی که در آینده در آن استفاده میشود کمتر در معرض خوردگی قرار بگیرد. غیرفعال سازی شامل ایجاد یک لایه بیرونی از ماده محافظ است که در اثر واکنش شیمیایی با مادهٔ پایه یا از اکسیداسیون خود به خود در هوا، به عنوان ریزپوششی ایجاد میشود. به عنوان روش دیگر، استفاده از یک پوشش سبک از مادهٔ محافظ مانند اکسید فلز، برای ایجاد پوستهای در برابر زنگ زدگی است.[2] غیرفعال سازی تنها در شرایط ویژه میتواند اتفاق بیفتد و در میکروالکترونیک برای تقویت سیلیکون استفاده میشود.[3] این تکنیک، باعث تقویت و حفظ ظاهر فلزات میشود. در تصفیه الکتروشیمیایی آب، غیرفعال سازی با افزایش مقاومت مدار، باعث کاهش اثر تصفیه میشود، پس معمولاً از اقدامات پیوسته برای غلبه بر این اثر استفاده میشود که متداولترین آن واژگون سازی قطبی است، که منجر به ترد کردنِ محدودِ لایه رسوب میشود. دیگر سامانههای اختصاصی برای جلوگیری از غیرفعال سازی الکترود و موضوعات دیگر، موضوع تحقیق و توسعه است.