رویداد انقراض پرمین–تریاس
From Wikipedia, the free encyclopedia
انقراض پرمین بزرگترین انقراضی بود که در زمین رخ دادهاست که به آن بهطور غیررسمی «مرگ بزرگ» هم میگویند. این رویداد در ۲۵۱٫۴ میلیون سال (حدود یک سال کهکشانی) پیش رخ داد که تشکیل مرز بین دوره پرمین و تریاس زمینشناسی است. ۹۶٪ از تمام گونههای دریایی، ۷۰٪ از مهرهداران زمینی منقرض شدند. این تنها انقراض شناخته شده حشرات است. از آنجایی که تنوع زیستی قابل توجهای از موجودات از بین رفته بود مدت درازتری نسبت به دیگر انقراضها طول کشید تا حیات دوباره به زمین بازگردد.
محققان براین عقیدهاند که ۱ تا ۳ فاز مجزا از انقراض در این عصر رخ دادهاست. چندین سازوکار برای انقراض در این دوره پیشنهاد شدهاست. مرحله اولیه انقراض در اثر تغییرهای تدریجی محیط زیستی بودهاست، در حالی که در مرحله بعد انقراض در اثر یک حادثه فاجعه بار صورت گرفتهاست
مکانیزم پیشنهادی برای حادثه فاجعه بار شامل این موارد است. آتشفشانها و فورانهای بازالتی (که آثار آن در سیبری و شمال چین موجود است) که به مدت ۱ میلیون سال به طول انجامید به موجب این پدیده گازهای سمی همچون دیاکسید گوگرد در اتمسفر پخش شد که باعث کاهش نور دریافتی خورشید گردید و زمین وارد یک عصر یخبندان شد. سپس گاز دیگری به نام سولفید دی هیدروژن به خاطر کمبود اکسیژن که از فساد مواد آلی در دریاها تولید میشود در اتمسفر پخش شد که باعث خفگی اکثر موجودات گردید.
بعد از پایان فعالیتهای آتشفشانی گاز گلخانه ای متان یا دیاکسید کربن در فضا پخش شد که باعث گرم شدن آنی زمین شد در این دوره حدود ۹۵٪ موجودات منقرض شدند و بعد از این دوره با انقراض اکثر موجودات خزندگان بودند که بیشترین تطبیق را یافتند که به حاکم بلامنازع دوره مزوزوئیک تبدیل شدند