![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9a/Preferential_ballot_in_Persian%2528optimized%2529.svg/langfa-640px-Preferential_ballot_in_Persian%2528optimized%2529.svg.png&w=640&q=50)
روش کندورسه
From Wikipedia, the free encyclopedia
روش کندورسه (فرانسوی: Méthode Condorcet) یک نظام رأیگیری و انتخاب نامزد برنده است که در آن نامزدی که بتواند بیشترین تعداد برد رودررو با دیگر نامزدها را کسب کند برنده است. نامزدی که این خصوصیت را دارد بهاصطلاح برنده کندورسه خوانده میشود. هر شیوهٔ رأیگیری که برنده کندورسه را، در صورت وجود، به عنوان برنده برگزیند معیار کندورسه را برآورده میکند. ممکن است در یک انتخابات برنده کندورسه نداشته باشیم زیرا ممکن است ترجیحات دستهای از رأیدهندگان که از میان دو نامزد انتخاب میکنند دور داشته باشد (ترا گذر نباشد)، بهطوریکه برای هر نامزد رقیبی وجود داشته باشد که در رقابت رودررو اکثر آرا را برندهشده باشد. این مسئله که بهعنوان تناقض کندورسه شناخته میشود شبیه به بازی سنگ-کاغذ-قیچی است که در آن هریک از اشکال مغلوب یکی و غالب بر دیگری است. همچنین الزامی ندارد که برنده کندورسه بیشینهکننده تابع رفاه اجتماعی باشد. نامگذاری این روش به افتخار ریاضیدان و فیلسوف فرانسوی قرن هجدهم مارکی دو کندورسه بودهاست، وی از حامیان این روش رایگیری بودهاست.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9a/Preferential_ballot_in_Persian%28optimized%29.svg/320px-Preferential_ballot_in_Persian%28optimized%29.svg.png)
بیشتر روشهای کندورسه رأیگیریهای تکمرحلهای هستند که در آن رأیدهندگان نامزدها را از بالا به پایین رتبهبندی میکنند. این رتبهبندی، ترتیب ترجیحات نام دارد. ممکن است این ترتیب نمایانگر ترجیحات اصلی رأیدهندگان نباشد زیرا آنها آزاد هستند تا هرگونه که میخواهند نامزدها را مرتب نمایند و در این کار شاید بخواهند اهداف استراتژیک خود را لحاظ نمایند. روشهای فراوانی برای پیدا کردن نامزد برنده در انتخابات وجود دارد، اما همه آنها به انتخاب برنده کندورسه (در صورت وجود) منتهی نمیشوند. وقتی که برنده کندورسه نداشته باشیم روش کندورسه میتواند چندین برنده داشته باشد. در نتیجه روشهای کندورسه میتوانند با توجه به اینکه چه معیارهایی را ارضا میکنند از هم متفاوت باشند.
قاعده ترتیبی رابرت که برای رأیگیری بر سر لوایح و تبصرهها به کار میرود نیز یک روش کندورسه است، هرچند رأیدهندگان در این روش ترتیب ترجیحات خود را بیان نمیکنند. در این شیوه چند نوبت رأیگیری میشود و در هر نوبت رأیگیری بین دو پیشنهاد است. در هر نوبت پیشنهادی که بیشترین رأی را بیاورد برنده میشود و در نوبت بعدی با پیشنهاد دیگر به رأی گذاشته میشود. در نهایت یک پیشنهاد باقی میماند و آن پیشنهاد برنده است. این روش با رقابت تک-برندهای قابلمقایسه است، مجموع کل جفتهایی که برای رأیگیری انتخاب میشوند یکی کمتر از تعداد پیشنهادها است. از آنجاییکه برنده کندورسه در هر مرحله با رأی حداکثر انتخاب میشود هرگز توسط قاعده رابرت حذف نخواهد شد. در این روش با تناقض کندورسه مواجه نمیشویم. بخش بزرگی از ادبیات انتخاب اجتماعی در رابطه با خصوصیات این روش است، زیرا این روش بهطور گسترده و سازمانهای مهم (مجلسها، کمیتهها، و غیره) استفاده میشود. این روش برای رأیگیریهای عمومی مناسب نیست زیرا ماهیت چند دورهای آن باعث بالا رفتن هزینه برای نامزدها و دولت خواهد شد.