رفتار ستیزهجویی
From Wikipedia, the free encyclopedia
رفتار ستیزهجویی (به انگلیسی: Agonistic behaviour)، هر رفتار اجتماعی مرتبط با جنگیدن است. این اصطلاح معنای گستردهتری نسبت به رفتار پرخاشگرانه دارد، زیرا شامل تهدید، نمایش، عقبنشینی، موضعگیری و مصالحه میشود. اصطلاح «رفتار ستیزهجویی» برای نخستین بار توسط جی پی اسکات و امیل فردریکسون در سال ۱۹۵۱ در مقاله آنها با عنوان «علتهای مبارزه در موشها» در مجله جانورشناسی فیزیولوژیکی به کار رفت.[1] رفتار تهاجمی در بسیاری از گونههای جانوری دیده میشود زیرا اغلب منابعی از جمله غذا، سرپناه و جفت محدود هستند.