در فرهنگ‌هایی که عمل زناشویی فقط تک‌همسری است، دو همسری یعنی ازدواج با یک نفر در حالی که فرد هنوز از نظر قانونی با یک نفر دیگر ازدواج کرده‌است. دو همسری در بسیاری از کشورهای غربی یک جرم است و اگر هم مخفیانه این اتفاق رخ دهد همسران اول و دوم از یکدیگر خبر ندارند. در کشورهایی که دو همسری قانونی است، رضایت همسر قبلی در ازدواج دوم همسرش تفاوت زیادی ایجاد نمی‌کند.
جمهوری خلق چین: غیرقانونی. تا ۲ سال حبس و تا ۳ سال حبس برای سربازان دو همسری. (اما در جنوب غرب برای برخی اقلیت‌ها از جمله تبتی‌ها و بعضی مناطق روستایی آزاد است).
ایرلند: دو همسری یک جرم قانونی است. یک شخصی که با یک نفر ازدواج کرده می‌تواند از طریق یک مراسمی با شخص سوم ازدواج کند. جرم توسط بخش ۵۷ از تخلفات در برابر قانون شخص ۱۸۶۱ ایجاد شده‌است. این بخش جایگزین بخش ۲۶ از قانون ۱۰ ژئو جایگزین. ۴ ج. ۳۴ برای جمهوری ایرلند است.
ایران: قانونی، با ضرورت توانی مالی و رضایت همسر اول درصورتی که سند عدم تمکین، جنون، ازکارافتادگی و... در کار نباشد و عدم چند همسری هم از شروط باطل ضمن عقد محسوب می‌شود.[1]
هند: قانونی، تنها برای مسلمانان. تا ۱۰ سال حبس برای باقی افراد.
مالزی: مجاز برای مسلمانان. برای به دست آوردن رضایت قضایی، توانایی مالی و چندین شرایط سخت مورد نیاز است. برخی از تغییرات در قانون بین ایالات (قانون خانواده مربوط به غیر مسلمانان تحت حوزه قضایی فدرال).
نیوزیلند: غیرقانونی در بخش ۲۰۵ از جرائم قانون ۱۹۶۱. تا ۷ سال زندان، یا تا ۲ سال حبس اگر قاضی متوجه شود که همسر دوم از موضوع آگاه بوده و ازدواج از درجه اعتبار ساقط است.
آفریقای جنوبی: قانونی، تحت شناخت عرفی ازدواج قانون ۱۹۹۸ برای ازدواج عرفی. تحت ازدواج قانون مدنی (تنظیم شده توسط قانون ازدواج)، هر ازدواج علاوه بر این در حال حاضر نامعتبر است (اما جرم نیست).
سومالی: چند همسری در دادگاه ازدواج قانونی است. یک سنت طولانی مدت است.
تایلند: قبل از ۱ اکتبر سال ۱۹۳۵ چند همسری در تایلند آزادانه بوده و در قانون مدنی به رسمیت شناخته شده بود. آن قانون لغو شد اما چند همسری هنوز هم به‌طور گسترده در تایلند پذیرفته شده‌است، هر چند به رسمیت شناخته نشده و قانون می‌گوید «یک مرد یا یک زن نمی‌تواند با یک مرد یا یک زن دیگر که اکنون ازدواج کرده و متأهل است ازدواج کند.»
