ماشین تحریر
From Wikipedia, the free encyclopedia
ماشینِ تحریر (به فرانسوی: Machine à écrire) که در ایران قدیم به آن «چرخ تحریر» گفتهمیشد، یک ماشین مکانیکی یا الکتریکی برای تایپکردن است که میتوان با فشردن کلیدهای آن، حروف الفبا و سایر نویسهها مانند نقطه، خط فاصله، رقم و غیره را روی کاغذی که در آن قرار داده میشود، به صورت مستقیم چاپ کرد. از سال ۱۸۷۰، که این دستگاه معرفی شد، تا اواخر سدهٔ بیستم، ماشین تحریر یکی از ابزارهای جدانشدنیِ دفاتر و ادارات و مشاغل مرتبط با نوشتن بود. از دهه ۱۹۸۰ بهبعد، کمکم نرمافزارهای ویرایشگر متن که بر روی رایانه شخصی اجرا میشدند، باعث خروج ماشینهای تحریر از بازار شدند. ماشین تحریر دستگاهی بود که در ورود زنان به دنیای کار و استقلال و خودکفابی آنان نقش مهمی داشت و ماجراهایی پیچیده را رقم زد.[1]
شرکتهای بزرگ سازندهٔ ماشین تحریر عبارت بودند از رمینگتون و پسران، آیبیام، امپریال تایپرایترز، شرکت ماشینتحریر الیور، اُلیوِتی، اسمیت کورونا و شرکت آندروود.
گابریل گارسیا مارکز، نویسندهٔ نامدار کلمبیایی و خالق رمان صد سال تنهایی، از ماشین تحریر بهعنوان «اسلحهٔ من» یاد میکرد. نویسندگان و هنرمندانی مانند وودی آلن، پل استر و مارتین اسکورسیزی هنوز هم با ماشین تحریر نوشتههای خود را مینویسند.[1]