خوشحالی
حالت روحی خوب یا احساس بهزیستی داشتن / From Wikipedia, the free encyclopedia
شادی، شادمانی،[1] خوشحالی یا خرسندی (به انگلیسی: Happiness) یک حالت روانی است که در آن فرد احساس عشق، سرور، خوشبختی یا شاد بودن میکند. به فردی که دارای چنین حالتی باشد شاد، خرسند یا خوشحال (به انگلیسی: Happy) گفته میشود. مسائل مختلفی مانند مسائل زیستی، روانشناختی یا دینی برای تعریف و دلیل خرسندی آورده شدهاست.
پژوهشها نشان دادهاست که شادی رابطهای مستقیمی با مسائلی همچون پیوندها و تعاملهای اجتماعی، وضعیت فرد از نظر داشتن شریک زندگی، کار، درآمد و حتی نزدیکی به انسانهای شاد دارد. افرادی که در جشنها، دیدارها و محفلها شرکت میکنند، از میزان شادی بیشتری برخوردار هستند. افراد زیادی شادی و خوشحالی را برابر با احساس خوشبختی و سربلندی میدانند.
فیلسوفان و متفکرانِ مذهبی، شادی را واژهای برای یک زندگی خوب یا موفق و نه فقط یک احساس، تعریف کردهاند.
تعاریف مختلفی از «شادی» ارائه شدهاست. در تعریف لفظی، شادی را «خوشدلی»، «شادمانی»، «آرامش» و مقابل اندوه و غم تعریف کرده و معادلهای آن را لغاتی همانند «بهجت»، «طرب»، «انبساط»، و «فرح» دانستهاند. برخی فیلسوفان معتقدند، «شادی» همان «مطلوب» ماست. و نیاز به تعریف ندارد. و شادی را با علم حضوری در خود مییابیم و بدیهی است و به تعریف نظری نیاز نیست. با این حال تعاریفی از آن ارائه شدهاست. قدیمیترین تعریف شادی از افلاطون است. وی سه بعد برای روح انسان قائل است که عبارتاند از: عقل، شهوت و خشم. و برای هر کدام از آنها، شادی خاصی قائل است.[2]