توسل به شخص
From Wikipedia, the free encyclopedia
حملهٔ شخصی یا شخصستیزی (به لاتین: ad hominem) مغالطهای است که در آن از خصوصیات یک فرد، نتیجه گرفته میشود که استدلالی که او مطرح کردهاست نادرست است.[1]
- مغالطه توسل به شخص را اگر به صورت منطقی بنویسیم چنین خواهد بود:
- شخص الف گزارهٔ د را مطرح میکند.
- شخص الف شخصی با رفتار(ها) ی بد است.
- نتیجه گرفته میشود که د نادرست است.
در پشت این مغالطه، تصور خطایی نهفتهاست که بر اساس آن امکان ندارد یک عقیدهٔ درست از سوی کسی که موقعیت اجتماعی، سیاسی یا علمی مناسبی ندارد یا انگیزههای بدی دارد، ارائه شود و برعکس امکان ندارد یک عقیدهٔ نادرست و غیرمستدل از سوی یک شخصیت مهم که دارای موقعیت مناسب علمی است، ارائه شود.
- مغالطه حملهٔ شخصی، فقط مربوط به ادّعاها و سخنها نیست؛ بلکه در مورد رفتارها نیز به کار میرود:
- الف وهابی ریشش را میتراشید.
- الف انسان بدی بود.
- تراشیدن ریش وهابی نادرست است.
مغالطه توسل به کس: این مغالطه زمانی رُخ میدهد که شخصی استدلالش برای درستی یک ادعا، ملزم به کس بودن فرد مدعی باشد.