حادثه آکو
From Wikipedia, the free encyclopedia
حادثه آکو (به ژاپنی: 赤穂事件 Akō jiken) یا انتقام چهل و هفت رونین یک رویداد تاریخی در قرن ۱۸ است که در آن یک گروه از رونینها (ساموراییهای بدون ارباب) انتقام مرگ ارباب خود را میگیرند. حادثه آکو به رشته حوادث به هم پیوستهای گفته میشود که روز چهاردهم از ماه سوم سال چهاردهم گنروکو برابر با ۲۱ آوریل ۱۷۰۱ میلادی، با زخمی شدن کیرا یوشیناکا توسط آسانو ناگانوری آغاز شد و یک سال و نه ماه بعد، در روز چهاردهم از ماه دوازده سال پانزدهم گنروکو برابر با ۳۰ ژانویه ۱۷۰۳ میلادی، با حمله رونینهای آکو به عمارت کیرا پایان یافت.
نام بومی | 赤穂事件 |
---|---|
نام انگلیسی | Akō incident |
تاریخ | حمله نهایی به عمارت ارباب کیرا روز ۳۰ ژانویه سال ۱۷۰۳ میلادی، برابر با روز چهاردهم از ماه دوازده، سال پانزدهم گنروکو |
محل | عمارت اربابی کیرا یوشیناکا |
با نام دیگر | حادثه گنروکوی آکو |
گونه | انتقام |
علت | مرگ آسانو ناگانوری |
هدف | مجبور کردن کیرا یوشیناکا به خودکشی (سپوکو) جهت انتقام مرگ ارباب. |
نخستین گزارشگر | تراساکا نوبویوکی/کیچیئمون |
شرکتکنندهها | ۴۷ |
تلفات | |
آکوروشی (چهل و هفت رونین): ۰ | |
کیرا یوشیناکا: و ملازمان او | |
کشتهها | ۱۶ |
آسیبدیدهها | ۲۱ |
متهم(ها) | چهل و هفت رونین |
حکم | ۴۶ «رونین» محکوم به خودکشی آئینی در ۲۰ ماه مارس ۱۷۰۳ |
مبنای تاریخی روایت در روز چهاردهم مارس در سال ۱۷۰۱ میلادی آغاز میشود. توکوگاوا تسونایوشی شوگون حاکم شوگونسالاری توکوگاوا، آسانو ناگانوری دایمیوی قلمروی آکو را مأمور پذیرش فرستادهها از دربار امپراتوری در کیوتو قرار داد. شوگون همچنین یکی از اشراف بنام کیرا یوشیناکا را به عنوان مسئول آموزش تشریفات به آسانو ناگانوری منصوب کرد. روز آخر پذیرایی در قلعه ادو، آسانو شمشیر کوتاه واکیزاشی را کشید و قصد کشتن کیرا را داشت. دلایل وی مشخص نیست، اما بسیاری ادعا میکنند که توهین کیرا، وی را تحریک کردهاست. آسانو به انجام سپوکو محکوم شد، اما کیرا هیچ مجازاتی دریافت نکرد. شوگونسالاری (باکوفو) همچنین زمینهای آسانو در قلمروی آکو را نیز مصادره کرد؛ بدین ترتیب ساموراییهایی که در خدمت وی بودند نیز کار و محل زندگی خود را از دست دادند و به رونین (سامورایی بدون ارباب) تبدیل شدند. پایان حادثه آکو در یک سال و نه ماه بعد، در روز ۳۰ ژانویه سال ۱۷۰۳ میلادی رخ داد. در این روز اُوایشی یُوشیئو، که یک سامورایی عالیرتبه در خدمت آسانو بود، یک گروه چهل و هفت نفری از رونینها را رهبری کرد. آنها به عمارت کیرا در ادو وارد شدند و کیرا را کشته و سپس سر او را بر روی قبر آسانو در معبد سنگاکو (واقع در توکیوی کنونی) گذاشتند. آنها سپس خود را به مقامات رسمی تحویل دادند و پس از گذشت سه ماه، در ۲۰ ماه مارس ۱۷۰۳ میلادی، به حکم شوگونسالاری در همان عمارتها با انجام سپوکو (خودکشی آئینی) به زندگی خود پایان دادند.
حادثه چهل و هفت رونین یکی از محبوبترین موضوعات در هنر ژاپن بودهاست. در دوره گنروکو، نزدیک به ۱۰۰ سال از نبرد سکیگاهارا گذشته بود و در طی این مدت مردم در صلح کامل زندگی میکردند و اعتقاد بر این بود که بوشیدو (راه و رسم سامورایی) مربوط به گذشته و داستانی است که دیگر هرگز برنمیگردد. با این حال، رؤیای گذشته کاملاً ناگهانی بازگشت؛ و آن انتقام مرگ ارباب توسط ۴۷ رونین بود.
روایت خیالی و الهام گرفته از حادثه چهل و هفت رونین به عنوان چوشینگورا شناخته میشود. این داستان در نمایشهای متعددی از جمله در ژانرهای بونراکو و کابوکی رواج یافت. این داستان همچنین در جهان غرب نیز شناخته شده و محبوب است. در سال ۲۰۱۳، یک فیلم آمریکایی با عنوان چهل و هفت رونین با بازی کیانو ریوز ساخته شد و سپس نسخهٔ دیگری با عنوان آخرین شوالیهها در سال ۲۰۱۵ اکران شد. تا به امروز، داستان وفاداری این ۴۷ رونین در ژاپن همچنان محبوب است و هر ساله در ۱۴ دسامبر، معبد سنگاکو، جایی که آسانو ناگانوری و رونینها دفن شدهاند، جشنواره بزرگداشت این رویداد را برگزار میکند.