درگیریهای مرزی شوروی و ژاپن
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگهای مرزی شوروی و ژاپن به مجموعهای از درگیریهای مرزی بین اتحاد جماهیر شوروی و امپراتوری ژاپن گفته میشود که بین سالهای ۱۹۳۸ و ۱۹۳۹ به وقوع پیوستند. این درگیریها غالباً در مرز منچوری رخ دادند.
جنگهای مرزی شوروی و ژاپن | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
اتحاد جماهیر شوروی جمهوری خلق مغولستان | |||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
گئورگی ژوکوف Grigory Shtern واسیلی بلیوخر خرلوگین چویبالسان |
Kenkichi Ueda Yoshijirō Umezu Michitaro Komatsubara | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
۳۲٬۰۰۰ کشته ۳۵۰ تانک از بین رفت ۱۴۰ خودروی زرهی از بین رفت ۲۱۱ هواپیما از بین رفت ۱٬۰۰۰ کشته |
۲۰٬۰۰۰ کشته ۴۳ تانک از بین رفت چندین تانکت از بین رفت ۱۶۲ هواپیما از بین رفت ۳٬۰۰۰ کشته |
نیمهٔ دوم دههٔ ۱۹۳۰، بین نیروهای ژاپنی مستقر در مانچوکوئو و نیروهای شوروی و جمهوری خلق مغولستان درگیریهای درگرفت. در این مقطع رویکرد نیروی زمینی امپراتوری ژاپن دکترین هوکوشین-رون بود که بر توسعهٔ نفوذ ژاپن به سمت شمال تأکید داشت. با این حال ادامهٔ این رویکرد با شکست ژاپن در نبرد خالخین گل در سال ۱۹۳۹، همزمانی با جنگ دوم چین و ژاپن[1] و تلاش آلمان، متحد ژاپن، برای امضاء پیمان عدم مخاصمه با شوروی، موفقیت چندانی نیافت. ژاپن و شوروی ماه آوریل سال ۱۹۴۱ یک پیمان بیطرفی امضاء کردند و پس آن ژاپن به دکترین نانشین-رون رو آورد که سیاست انتخابی نیروی دریایی ژاپن بود و بر توسعهٔ نفوذ این کشور به سمت جنوب تأکید داشت. این سیاست در نهایت ژاپن را به رودررویی و جنگ با ایالات متحده و متحدان غربی آن سوق داد.[2][3]